Nom de Dieu, een nieuwe Peste Noire! De laatste was al fantastisch dus wat moet dit worden? Nog meer rariteiten of terug naar een necro geluid met meer folk invloeden? Vanaf de eerste toon schiet Peste Noire op zieke wijze uit de startblokken met een beklemmende muzikale opbouw naar het meesterlijke D�monarque. Riffs die kunnen wedijveren met de beste Noorse hersenspinsels en een akoestisch intermezzo dat zo op 'Orkblut' van Abigor had kunnen staan. Wat direct opvalt, is dat vooral de productie van de drums gemakkelijk als 'amateuristisch' omschreven kan worden. Ik zou in dit geval voor termen als puur, onbewerkt en eerlijk gaan. Kunsten die heden ten dage vergeten lijken te zijn.

Als La B�che Et L'Ep�e - Contre L'Usurier inzet met een verschrikkelijk valse riff wordt het duidelijk dat dit album allesbehalve een kniebuiging naar de elitisten is. Peste Noire schrijft haar eigen regels en in dat manifest hebben trompetten, accordeons, ongestemde gitaren en simpele begeleiding een hogere prioriteit gekregen. Met opzet lijkt gekozen te worden voor onstrak ingespeelde riffs en belachelijke zangtakes. Toch toont DJ Famine zich een competent gitarist met een uitgesproken stijl en componeert meneer in de tussentijd twee van de beste nummers die tot op heden uit zijn geschifte idee�n zijn gezeefd. Vanaf het campy Niquez Vos Villes bekruipt mij een minder euforisch gevoel, toch mondt ook dit gedrocht uit in een monsterlijke ziekelijkheid. Coherentie moet het vanaf hier afleggen tegen het genadeloos afwisselen van kampvuurmuziek, punk rock, wrange black metal, akoestisch gepingel en potsierlijke bombast, natuurlijk voorzien van het heerlijk krakende stemgeluid van Famine. De frustratie druipt er wederom vanaf.

Zoveel aliassen als Valfunde bezit, zoveel saaie ingevingen propt hij in de afsluitende tracks. Jammer, want ook de tweede helft van dit Peste Noire album is bezaaid met prachtige stukken eigenzinnigheid. Vooral Les Clebs Noire De Pontibaud doet de haren op je armen bevriezen. Ook bonuspunten voor het concept, al zal de demonstratie in gedragswetenschappen en sociaal ge�ngageerde po�zie grotendeels aan de Nederlandse luisteraar voorbij gaan.

Na de spetterende start kan het zelfgetitelde album mijn verwachtingen niet helemaal waarmaken, maar Peste Noire bevestigt wel de reeds verworven status: Geniaal, maar geschift. Het buitenbeetje. De stinkende blauwaderkaas in een koelkast. De misvormde buurtgek die in modder ligt te woelen en rauwe ui eet. De anus die zich niet inspant om vieze geurtjes binnen te houden.

Tracklist:
1. Le Retour De La Peste
2. D�monarque
3. La B�che Et L'Ep�e Contre L'Usurier
4. Niquez Vos Villes
5. Le Clebs Noir De Pontgibaud
6. Ode
7. La Blonde
8. Moins Trente Degr�s Celsius