�Rotzooi in zijn puurste staat� is wat sommigen meteen al denken bij het horen van de naam Peste Noire, maar nu heeft meneer Valfunde het nieuwe album van zijn band ook letterlijk dat predikaat gegeven. Cynisme is dus een term die erg goed van toepassing is op Peste Noire en deze geweldige schijf. Op de vorige drie full lengths was al te horen dat Peste Noire per release steeds vreemdere dingen ging doen, om maar zo goed mogelijk te camoufleren dat de muziek prima in elkaar steekt, maar met L�Ordure � L��tat Pur laat Peste Noire iets horen wat ik nooit achter deze band heb gezocht.

Als Casse, P�ches, Fractures Et Traditions na een Dissectionesque intro in een schizofrene smeltkroes van Shining, Sigh, Arcturus en zigeunermuziek, voorzien van perfecte productie, uitmondt, beginnen mijn oren al te klapperen. Het is niet dat ik dit niet verwacht had, maar vooral de professionaliteit waarmee alles op band geknald is, valt op. Als na tien minuten Cochon Carotte Et Les Soeurs Crotte inzet, is het hek van de dam. Trance black die vaak aan Blacklodge doet denken, blazende blastsecties met de kenmerkende iele gitaartjes en zelfs een Dem Bow/Dancehall stuk maken dit het meest afwisselende nummer op de plaat. J�avais R�v� Du Nord begint in dezelfde industri�le lijn, om na drie minuten compleet om te slaan naar een klassiek aandoende traditionelle met een belangrijke rol voor Audrey Sylvain, die ik niet meer aan het werk heb gehoord sinds het zelfgetitelde debuut van Amesoeurs. Prachtig! Als tien minuten later het derde deel van dit twintig minuten durende drieluik wordt ingezet, staan de tranen al zowat in mijn ooghoeken.

De tweede helft van de plaat is iets samenhangender en te bestempelen als gevoelig en mooi, iets wat voor velen onbegrijpelijk zal zijn vanwege de dissonante gitaren en de zieke �krasse kraai� vocalen van ons aller Famine. Toch is het bijna onwerkelijk hoe smerig de band de ene minuut kan klinken en hoe vertederend de andere. L�Ordure � L��tat Pur doet me dan ook menig maal denken aan de eerder genoemde Amesoeurs-plaat. Dan hebben we het ook nog niet gehad over het geweldige baswerk van de teruggekeerde Indria en het werkelijk prachtige boekwerk dat bij de cd hoort. Peste Noire overtreft zichzelf niet alleen muzikaal, maar ook op maatschappij-kritisch en op esthetisch vlak. Als ik vroeger wat beter mijn best had gedaan tijdens de Franse les, had ik nog wat meer uit deze ervaring kunnen halen, want de helft van de woordspelingen gaan aan mij voorbij. Peste Noire is gewoon overduidelijk ontevreden, gefrustreerd, teleurgesteld, weemoedig, wanhopig, agressief en kwaad... en dat zijn precies de gevoelens waarmee je een uur lang opgezadeld wordt bij het beluisteren van een van de beste platen uit de recente black metal historie.

Tracklist:
1. Casse, P�ches, Fractures Et Traditions
2. Cochon Carotte Et Les S�urs Crotte
3. J�Avais R�v� Du Nord
4. Sale Famine Von Valfoutre
5. La Condi Hu