Peste Noire is een band die al zeven jaar aan de weg timmert, maar die tot 2005 nauwelijks belangstelling genoot van de meeste black metalfans. Hoewel hun demos prachtige stukken black metal bevatten, kwamen ze door de productie niet goed uit de verf en bleef de veelzijdigheid van de composities en het talent van deze band grotendeels onopgemerkt. Met de release van hun eerste album, La Sanie Des Sicles - Pangyrique De La Dgnrescence, veranderde dat. Enkele nummers werden hergebruikt en er werd gekozen voor een kraakheldere productie. Een uniek en fantastisch album was het resultaat. Eerder dit jaar kwam Peste Noire met de opvolger van dit album: Folkfuck Folie.
Het eerste dat opvalt aan Folkfuck Folie, is dat in ongeveer evenveel tijd, vier nummers meer dan op zijn voorganger te horen zijn. In de eerste instantie was mijn kritiek dan ook dat de band onvoldoende tijd had genomen om de nummers goed uit te werken; mooie composities als Phalnes Et Pestilence - Salvatrice Averse missen. De kortere nummers laten op het eerste gehoor dan ook een vluchtige indruk achter, maar na enkele luisterbeurten bleek toch dat ze bleven hangen. In muzikaal opzicht bevatten ze namelijk dezelfde kwaliteiten als de nummers op La Sanie Des Sicles, alleen zijn ze op Folkfuck Folie anders uitgewerkt. Waar La Sanie Des Sicles een meeslepend en bijzonder emotioneel stuk black metal was, moet Folkfuck Folie het meer hebben van de grote verscheidenheid aan muzikaal vernuft, die Peste Noire hier laat zien.
Wat dat laatste betreft zit je met Folkfuck Folie wel goed. Net zoals als op hun vorige album, laat Peste Noire hier zien wat voor fascinerende composities ze kunnen schrijven en uitwerken. La Fin Del Secle en Amour Ne MAmoit Ne Je Li bijvoorbeeld, laten goed zien waartoe de band in staat is. Het eerste is een nummer waarin hun heerlijke riffs uitstekend uit de verf komen en het kippenvel van op je arm springt, maar Amour Ne MAmoit Ne Je Li laat de meer emotionele kant van Peste Noire zien. Treurige melodien en Famines stem creren een fantastische sfeer. Psaume IV dan; een snelle, pakkende opener, met verderop een stukje slepende black metal, waarna het tempo weer omhoog gaat. Het is dit soort afwisseling waar Peste Noire in uitblinkt op dit album.
Hoewel ik persoonlijk vind dat Folkfuck Folie het niet haalt bij La Sanie Des Sicles, is dit wederom een zeer goed geschreven en uitgewerkt album, wat de meeste liefhebbers van dit soort muziek bijzonder goed zal bevallen. Het is echter geen album wat je na n twee vluchtige luisterbeurten zult doorgronden, maar als het je na vele malen oplettend luisteren eindelijk gelukt is, dan zal je beseffen dat je hier weer een juweeltje in handen hebt. Dan, als de waardering voor de veelzijdigheid er eenmaal is, groeit hij
Tracklist:
1. LEnvol Du Grabataire (Ode Famine)
2. Chute Pour Une Culbute
3. La Fin Del Secle
4. DUn Vilain
5. Condamn La Pondaison (Lgende Funbre)
6. La Csarienne
7. Maleion
8. Amour Ne MAmoit Ne Je Li
9. Psaume IV
10. Extrait Radiophonique
11. Folkfuck Folie
12. Paysage Mauvais
