Civil War mag dan een nieuwe band zijn, ze herbergt zeker vijf bekende gezichten. Civil War is opgericht nadat Rikard Sundén, Oskar Montelius, Daniel Mullback en Daniel Mÿhr begin vorig jaar Sabaton verlieten. Zou dat om muzikale motivaties zijn, had ik het begrepen. Sabaton doet na Atero Dominatus weinig meer dan herhalingsoefeningen, maar het schijnt om (non)vriendschappelijke redenen te gaan. Je raadt het al, hier zit geen fan van het inmiddels erg populaire Sabaton en daarom had ik ook behoorlijk mijn twijfels bij Civil War.
In eerste instantie raakte ik ook niet bijster onder de indruk van The Killing Angels. Zoals verwacht zijn er duidelijke raakvlakken met Sabaton, maar zanger Nils Patrik Johansson (Astral Doors, Wuthering Heights) kan duidelijk meer met zijn stem dan Joakim Brodén. Ook al klinkt hij hier vooral als iemand wiens tong door een wesp gestoken is, zijn stemgeluid is in elk geval prettig. Het duurt ook niet lang voordat de eerste songs opvallen. Sons Of Avalon is lekker vlot en neigt sterk naar epic metal. Er valt ook goed te genieten van onder andere Rome Is Falling en Brother Judas.
Hoewel The Killing Angels beter is dan het latere werk van Sabaton, kan niet gezegd worden dat dit briljante materie is. Er zijn genoeg momenten waarop de riffs eerder als opvulling klinken dan dat ze daadwerkelijk iets toevoegen. De songs worden vooral gedragen door het goede zangwerk (en daarmee de pakkende refreinen). Wat spetterende gitaarsolo’s zouden de muziek echt goed doen. Ik hoop dat The Killing Angels een stap in de goede richting is en dat we met een vervolgalbum echt kunnen genieten. Dat ze dan met écht memorabel spul komen aanzetten.
Tracklist:
1. King Of The Sun
2. First To Fight
3. Saint Patrick's Day
4. Rome Is Falling
5. Sons Of Avalon
6. I Will Rule The Universe
7. Lucifer's Court
8. Brother Judas
9. My Own Worst Enemy
10. Gettysburg
11. March Across The Belts