In 2010 presenteerde het Noorse Shining onder leiding van multi-instrumentalist Munkeby het baanbrekende album Blackjazz vol duistere creaties die ergens tussen jazz en metal inlagen, en waarmee de groep direct het zelfgemaakte genre benoemde. Het werd terecht geprezen door alle recensenten vanwege het progressieve geluid dat de heren brachten in de wereld van de extreme metal. Blackjazz is een drieluik. Deel twee was een liveplaat uit 2011 en deel drie is dit nieuwe One One One.
Alle elementen van Blackjazz zijn ook op deze nieuwe schijf aanwezig. Het is donker, het is hard, de muziek neemt onverwachte wendingen en het snerpende geluid van Munkebys saxofoon is ook weer rijkelijk aanwezig. Toch is de opzet van deze schijf heel anders dan die van de voorganger. Waar er op het eerdere album gekozen werd voor jazz in een metaljasje met composities die bij elkaar meer als een geheel moeten worden gezien dan als losse songs, draait het op One One One juist om elk nummer afzonderlijk; metal met jazzelementen dus. Nummers met een kop en een staart, maar waar binnen begin en einde wel enorm veel gebeurt. Het zorgt ervoor dat One One One toegankelijker en makkelijker te behappen is voor de luisteraar.
Dat laatste blijkt al direct uit opener I Wont Forget, dat meteen een van de sterkste nummers van deze plaat is. De mystieke rijmelarij van Munkeby werkt betoverend bij het donderende geweld van de muziek waarin invloeden van King Crimson, free jazz, industrial en zoveel meer te horen is. Het is net als de muziek op de voorgaande platen enorm energiek en explosief; vol met passie. Wellicht dat het in eerste instantie chaotisch aandoet, maar met wat moeite is de diepte en gelaagdheid van de song te ontwaren. Dat geldt voor elk nummer op dit One One One, want het is iedere keer weer een ontdekking op zich. Het is allemaal onmiskenbaar Shining, maar toch is de variatie op deze plaat groot en is elke compositie weer compleet anders dan de voorgaande. Het is elke keer weer spannend, verrassend en nieuw.
Wellicht dat Shining met deze meer toegankelijke muziek wat zieltjes weet te winnen, zeker na het horen van dat spetterende I Wont Forget, maar de versimpeling van muziek moet ook niet overdreven worden, want het is nog altijd aardig experimenteel, zeker de nummers die tegen het einde van One One One te vinden zijn zoals Blackjazz Rebels en Paint The Sky Black. Het is nog altijd niet voor iedereen.
De muziek van Shining blijft uitdagend, maar wellicht iets minder dan op hun voorgaande studioplaat. Daar zit hem ook direct het enige negatieve aan deze schijf, want het heeft niet meer het ontzettend verrassende dat Blackjazz in 2010 wel had. Dat mag uiteindelijk niet deren, want One One One is net als de voorganger inspirerend, explosief en wederom een reis tussen extremen uit de muziek die op ongevenaarde wijze door Shining bij elkaar zijn gebracht.
Tracklist:
1. I Wont Forget
2. The One Inside
3. My Dying Drive
4. Off The Hook
5. Blackjazz Rebels
6. How Your Story Ends
7. The Hurting Game
8. Walk Away
9. Paint The Sky Black
