Het uit San Francisco afkomstige Orchid heeft vorig jaar zijn harde werken beloond zien worden met een deal met niemand minder dan Nuclear Blast Records. Na twee prima EP�s is het tijd voor het echte werk. The Mouths Of Madness is het tweede album van het doom metalgezelschap. Oplettende fans hebben de heren begin deze maand aan het werk kunnen zien in Drachten en Rotterdam en weten al waartoe deze band in staat is. We hebben het hier namelijk over �s werelds bekendste Black Sabbath tributeband. Niet verwonderlijk als je je bedenkt dat Orchid een nummer van deze band is.

Orchid speelt geen covers, maar de Master Of Realityriffs vliegen je om de oren, bij het beluisteren van The Mouths Of Madness. Precies in dat gegeven schuilt de kracht en de zwakte van Orchid. Laten we beginnen met de positieve punten, want die overheersen in elk geval. De plaat bulkt van de Tony Iommiriffs. Het verzorgde gitaarwerk maakt dat het geheel makkelijk wegluistert. De bassist krijgt zowaar de ruimte om zicht te profileren en is prettig goed hoorbaar in de mix. Regelmatig dwarrelen korte gitaarsolo�s rond. Het album ademt de sfeer van de jaren zeventig. De productie is luchtig en organisch wat binnen dit genre de kwaliteit ten goede komt, zowel op de hardere nummers die de A-kant sieren als prachtige ingetogen songs als The Loving Hand Of God en See You On The Other Side.

Echter, tegen een doom metalmonument als Master Of Reality valt niet op te boksen. Kwalitatief is Orchid niet zo goed als Black Sabbath in de jaren zeventig was. Toch dacht ik daar tijdens mijn eerste kennismaking met deze plaat anders over. Mocht het nieuwe album van Black Sabbath gaan teleurstellen, zag ik al voor me hoe hele volksstammen troost zouden vinden bij Orchid. Een aantal mensen zullen dat ongetwijfeld doen, maar Orchid is niet de gehoopte verlosser. The Mouths Of Madness is zeker geen slechte plaat, maar om echt indruk te maken, had er hier wel een paar uitschieters op moeten staan. Theo Mindell is technisch een betere zanger dan Ozzy, maar heeft niet de impact. Het is allemaal best leuk en aardig, maar tegelijkertijd vrijblijvend.

Natuurlijk zijn er genreliefhebbers die hiermee weglopen. Orchid heeft een erg toegankelijke sound, maar het gebrek aan een eigen gezicht en het ontbreken van klappers zal het echte succes nog wel eens in de weg kunnen staan. Het zou mooi zijn als de heren daar nog progressie zouden kunnen boeken, want potentie hebben ze in elk geval.

Tracklist:
1. Mouths Of Madness
2. Marching Dogs Of War
3. Silent One
4. Nomad
5. Mountains Of Steel
6. Leaving It All Behind
7. The Loving Hand Of God
8. Wizard Of War
9. See You On The Other Side