Manilla Road is zon typische band waar je in het dagelijkse leven bij hoge uitzondering een paar fans van tegen zal komen. Hoed je daarentegen op het moment dat de band headlined op een festival als Keep It True of Hammers Of Doom, want op dat moment blijkt dat er hordes fanatieke volgelingen zijn die zullen moorden om een kaartje te bemachtigen. Voor de niet-fans zal Manilla Road helaas altijd wel synoniem blijven staan voor prehistorische heavy metal. Dat Mark Shelton en kompanen echter in de tussentijd alweer met het zestiende album aan komen zetten, pleit er mijns inziens toch voor dat de band iets goed doet.
Mysterium is zoals wel vaker bij Manilla Road het geval is een erg basic en in your face album. Het geheel is zo geproduceerd dat het klinkt alsof de band alles in je woonkamer staat te spelen, wat naast het feit dat het allemaal dus erg live klinkt ook betekent dat er weinig tot geen gebruik wordt gemaakt van onnodige opvullingen in de arrangementen. Geen keyboards, geen echo op de zang, geen getriggerde drums en geen honderden partijen die live toch niet te horen zijn: gewoon gitaar, drums, bas en krakende zang. Shelton is altijd al een zanger geweest waar je van moest houden en de jaren tonen toch al behoorlijk wat sleet op zijn oudere stembanden. Tegelijkertijd is dit altijd al de charme van een band als Manilla Road geweest en moet ik ook eerlijk toegeven dat ik de nummers met Shelton op zang automatisch beter vind klinken dan de nummers met tweede zanger Hellroadie.
Qua stijl heeft het album vooral veel slepende en trage nummers, met een enkele uitzondering in de vorm van het thrashy Stand Your Ground. Opener The Grey God Passes is daarnaast een nummer in de stijl zoals hedendaagse bands als Doomsword het ook graag mogen spelen, terwijl een track als The Battle Of Bonchester Bridge een wat melodieuzere semi-ballad is. Vanzelfsprekend vinden we in de vorm van de titeltrack nog een epic die op geen enkel Manilla Road album mag ontbreken. Het moet echter wel gezegd worden dat ondanks het feit dat het album erg makkelijk weg luistert, er tegelijkertijd geen echt wereldschokkende gebeurtenissen plaats vinden. De band heeft beter snelle nummers gehad, veel betere epics en ook op het mid-tempo vlak is het veel spectaculairder geweest. Dit neemt echter niet weg dat het allemaal prima klinkt, maar net zoals het vorige album Playground Of The Damned, is Mysterium in dat opzicht gewoon een leuk album die het qua materiaal niet redt bij de klassiekers als Open The Gates en The Deluge.
Er is echter wel een uitzondering in de vorm van de ballad The Fountain. Naast het feit dat ik Mark Shelton sowieso liever oprecht vals hoor zingen, dan Hellroadie vlak zuiver, bewijst deze ballad extra goed dat een gruizig en doorleeft stemgeluid voor een extra vorm van authenticiteit zorgt. Het nummer is compleet akoestisch en lijkt qua stijl een beetje op het van Invasion afkomstige Centurion Wargames. De tekst mag dan gaan over de zoektocht naar de fontein van de jeugd, het is heel moeilijk om niet een licht autobiografisch tintje over het geloven in jezelf en het nooit opgeven van je idealen erin te bespeuren. Zelfs na 36 jaar slaagt Shelton er nog in te voor ontroering te zorgen. Ik dien overigens ook niet te vergeten dat het gitaarwerk, en dan met name op sologebied, nog steeds menig wannabee shredder met gemak overstijgt.
De fans die de term 'leuk album' niet voldoende vinden om Mysterium aan te schaffen, kan ik toch aanraden om de special edition met bonus dvd te kopen. Op deze dvd staat namelijk zo'n 60 minuten live materiaal van het 2011 Hammers Of Doom festival, waarbij de setlist voor het gros bestaat uit materiaal van Crystal Logic, Open The Gates en Mystification. In tegenstelling tot wat het geval is bij het gros van de bonus dvd's, is dit optreden goed gefilmd en is de geluidskwaliteit zeer acceptabel. Shelton is in topvorm en het blijft een puur genot om deze man de een na de andere weergaloze solo uit zijn mouw te zien schudden. Mysterium is zodoende voor beginnende Manilla Road luisteraars absoluut geen verplichting, maar voor de fans is het mede door de dvd absoluut de moeite waard.
Tracklist:
1. The Grey God Passes
2. Stand Your Ground
3. The Battle Of Bonchester Bridge
4. Hermitage
5. Do What Thou Will
6. Only The Brave
7. Hallowed Be Thy Grave
8. The Fountain
9. The Calling
10. Mysterium
Tracklist DVD:
1. Intro/Haunted Palace
2. Weavers Of The Web
3. Queen Of The Black Coast
4. Divine Victim
5. Brethren Of The Hammer
6. Quadrilogy:
a. Masque Of The Red Death
b. Death By The Hammer
c. Hammer Of The Witches
d. Witches Brew
7. Flaming Metal Systems
8. Crystal Logic
9. Heavy Metal To The World
