De blackmetalband Israthoum bestaat al flink wat jaren, maar heeft nooit echt potten weten te breken. Black Poison And Shared Wounds - het tweede album van deze groep - maakt eigenlijk ook al vrij snel duidelijk waarom. De bandnaam en vooral de albumtitel getuigen namelijk al van weinig originaliteit. Als het materiaal echter vurig genoeg is, maken clich�s me in dit genre nog niet eens zo veel uit, maar Black Poison And Shared Wounds klinkt helaas van de eerste tot de laatste seconde standaard.

Het zegt genoeg dat ik na meerdere luisterbeurten nog altijd niet in staat ben om ook maar ��n nummer op deze plaat te noemen dat boven de grijze middenmoot uitstijgt. Nou vooruit, Burning The Sephiroth bevat nog wat lekker chaotisch gitaarwerk in het begin, maar verder maken de basale riffs, de niet bijster interessante zanger en een stuitend gebrek aan idee�n dit album tot een slaapverwekkende aangelegenheid. En black metal die hetzelfde effect heeft als voorverwarmde sloffen en een glas warme melk, dat kan nooit goed zijn.

Het is allemaal al honderd keer eerder en beter gedaan. We horen scheuten oude Darkthrone, Gorgoroth en wat thrashinvloeden � la Aura Noir, maar veel minder effectief. Het klinkt te braafjes, mist de agressie en intensiteit van zijn grote voorbeelden. Israthoum is een dan ook een typisch voorbeeld van het �eeuwige voorprogramma�, dat op een beleefdheidsapplausje kan rekenen, maar waarvan niemand spontaan eens een album zal opzetten. Overslaan.

Tracklist:
1. Necromancer's Fugue
2. The Unravelling Traveller
3. The Presence, The Baying
4. Burning The Sephiroth
5. Devil Bacchus
6. A Birthmark Of Unexistence
7. Procession Of Demented
8. Eradication Psalm