Als ik mijn sociale omgeving zou moeten geloven (daarmee bedoel ik natuurlijk de mensen die naar de wat zwaardere kant van muziek luisteren) was vroeger alles stukken beter. Wat ik er zo vreemd aan vind, is dat het album Arrows From Below in 2019 is uitgebracht, terwijl velen beweren dat er na de jaren negentig geen goede black metal meer wordt gemaakt. Maar nee, het bleek allemaal een leugen, want Israthoum pompt er dit jaar nog wat materiaal uit waar vele elitisten nog niet eens van durven dromen.
De muziek op dit album kan worden beschreven als erg melodisch, complex, snel en op sommige momenten sludgy. Zo zijn invloeden te horen van bands als Leviathan, Dark Funeral en zelfs Mastodon. In tracks zoals Ascetic Temples zijn zelfs Darkthrone-achtige sounds te horen uit hun crustpunktijden. Genoeg om fans van veel verschillende sounds blij te maken dus.
Arrows From Below is intens en blijft voornamelijk op een hoog tempo hangen en mensen die op zoek zijn naar cleane vocalen of akoestische passages la Agalloch of Ulver hebben hier vrij weinig te zoeken. In de tweede track is een mooi pianostuk te horen, maar deze adempauze gaat snel weer over in de gebruikelijke aanval op de trommelvliezen. Ook is de laatste track wat langzamer en neigt deze haast naar post rock, maar dat neemt de intensiteit niet weg.
Dat het album maar 31 minuten duurt, zal voor sommige mensen een minpuntje zijn. De vorm van het album zorgt er echter voor dat het werkt, want elke track (behalve de eerste) duurt rond de vijf zes minuten. Het album zou langdradig zijn als het meer nummers zou bevatten, dus nu is de lengte perfect. Ik raad aan om het album op te zetten en een half uurtje aandachtig te luisteren, vervolgens komt hij automatisch wel op repeat te staan.
Tracklist:1. Litany Of Spite
2. Bracu Magistrs
3. Ascetic Temples
4. Laetetur Cor
5. Adlivun
6. Tuam Vocavit
