Zoals iedere plaat van dit collectief is ook Honor Found In Decay een groeiplaat in de beste zin van het woord. Gedurende de eerste paar luisterbeurten klinkt het album namelijk goed, maar vooral degelijk, en verrassend conservatief voor een band die zo bekend staat om het doorbreken van grenzen. De schijf ligt grotendeels in het verlengde van voorganger Given To The Rising, een plaat die in principe een perfectionering was van de atmosferische, met ambient- en tribalinvloeden doorspekte, maar enorm intense sludge/post-metal waarmee de band furore heeft gemaakt.
Toch blijkt ook deze elfde full length veel meer geheimen te bevatten dan zelfs de geoefende luisteraar op het eerste gehoor zal bemerken. De zeven nummers mogen dan geen radicale stijlbreuken vertonen, ze blijken na een fors aantal luisterbeurten wel beter en beter in elkaar te zitten. Stuk voor stuk zijn het intense parels van soundscapes geworden, waarin pas na een grondige kennismaking opvalt hoe goed alles op zijn plaats valt. Ieder nummer klopt gewoon volledig en is tot in de kleinste details perfect gearrangeerd.
Neem nu opener We All Rage In Gold, eigenlijk nog het meest toegankelijke nummer van het album. Het is op en top Neurosis, beklijft vanaf de eerste luisterbeurt, maar geeft zijn diepgang pas na heel wat aanvullende aandacht bloot. De rest van Honor Found In Decay is echter alleen nog maar beter. De bandleden zijn door de jarenlange ervaring perfect op elkaar ingespeeld. Het hypnotiserende, intense drumwerk van Jason Roeder bezorgt keer op keer kippenvel, de logge, alles verpulverende riffs van Scott Kelly en Steve Von Till trillen tot diep in de buikholte door, en de creepy ambientinvloeden van Noah Landis zijn volledig natuurlijk verweven met de rest van de muziek.
Hoewel ieder nummer zoals aangegeven tot in de details is uitgewerkt, springen twee songs er echt bovenuit. Dat is ten eerste het fantastische At The Well, dat met zijn enorme dynamiek, verrassende doedelzak-klanken en de sublieme hierop volgende geluidsuitbarsting alles bevat waar Neurosis al jarenlang om wordt vereerd. Als Scott Kelly tijdens dit nummer vanuit de diepten van zijn longen in a shadow world brult, voelt het alsof de lucht inderdaad een aantal tinten donkerder wordt en de wolken zich samentrekken om de mensheid te geselen onder een nimmer eindigende storm. Ten tweede is dat het chaotisch beginnende All Is Found...In Time, dat halverwege switcht naar beklemmende ambient en eindigt in overstuurde noise.
Honor Found In Decay is niet het beste album van Neurosis, maar met zon indrukwekkende discografie om op terug te vallen, zal dat weinig verbazing wekken. Belangrijker is dat deze plaat het waard is geweest om vijf jaar op te wachten en dat deze band zelfs in een inmiddels uit zijn voegen barstende scene moeiteloos in staat is om eigenhandig het kaf van het koren te scheiden. Verplichte aanschaf voor iedere Roadburn-adept.
Tracklist:
1. We All Rage In Gold
2. At The Well
3. My Heart For Deliverance
4. Bleeding The Pigs
5. Casting Of The Ages
6. All Is Found...In Time
7. Raise The Dawn
