Cold Of Ages is een album dat diep geworteld is in de Cascadiaanse blackmetalsound die sinds Wolves Of The Throne Room populair is geworden: uitgestrekte, wijds klinkende nummers met veel ruimte voor repetitieve, zalvende riffs en vervreemdend, echond gekrijs. De muziek klinkt hallucinerend en licht psychedelisch, met een natuurlijk klinkende, ademende sound. Het klinkt echter geen moment geforceerd en bovendien slaagt de band erin om de lange (rondom het kwartier klokkende) nummers voortdurend interessant te houden. Dat lukt met name door de vloeiende en erg effectieve tempowisselingen die worden doorgevoerd.
Zo schiet de lange, bijna zeventien minuten durende opener Descended Lamentations uit de startblokken, maar bevat de song eveneens een aantal effectieve, slepende vertragingen. Phantoms begint dan weer traag en ritualistisch, maar versnelt na een aantal minuten, om uiteindelijk uit te monden in beklemmende ambient. Convict All Flesh is een kolos van een nummer, waarin pas cht opvalt hoe sterk Cold Of Ages compositorisch gezien in elkaar zit (luister maar eens naar het dreigende middenstuk!).
Ash Borer is natuurlijk niet de eerste band die in de voetsporen van Wolves In The Throne Room treedt, maar is wel absoluut een van de betere. De band is bovendien meer dan een van de vele copycats, al was het alleen maar door de mooie vocale bijdrage die Jessica Way op de laatste twee nummers levert. Haar bedwelmende stemgeluid tilt deze nummers naar een hoger niveau. Cold Of Ages is dan ook een uitgebalanceerd album, dat rijk is aan ideen. Het belangrijkst van alles is echter dat de band erin slaagt om de bezwerende en dromerige sfeer, die zo belangrijk is voor dit genre, ook over te brengen op de luisteraar. Dit jaar te bewonderen op Roadburn, ik ben er in ieder geval bij!
Tracklist:
1. Descended Lamentations
2. Phantoms
3. Convict All Flesh
4. Removed Forms
