Wel potverdomme! Sta je een paar maanden terug nog met volle overtuiging de juryuitslag van een bandjeswedstrijd te betwijfelen (want dat hoort als muziekkenner), zo ligt de cd van de toenmalige winnaar voor je snuffert. Purest Of Pain leek vanwege het aandoenlijkheidsgehalte toch wel erg makkelijk aan de winst te zijn gekomen. Vijf middelbare schooltienertjes (waaronder een dame van twee turven hoog) uit provinciestadje Hilversum die duidelijk nog geen richting hebben met hun muziek, weten met hun uitstraling de sympathie van het publiek te wekken. Maar weten ze ook stand te houden op zo'n muziekschijfje?
Allereerst wil ik kwijt dat het heus niet slecht was wat ze daar in de Ekko (Utrecht) deden. En dat niveau is op deze plaat ook erg goed terug te horen. Alleen is er, nog steeds, geen richting. Dat ze die diversiteit aan muziekgenres als hun sterkste punt op hun flyer aanhalen, valt te begrijpen. Ze moeten het natuurlijk ook van hun enthousiaste fanschare/klasgenootjes hebben. Maar als je beweert alle goede ingredinten uit de death, thrash en black metal te hebben gehaald en dat gecombineerd hebt met coregenres en klassieke muziek, dan roept dat de nodige twijfels op. Niet nodig kan ik je zeggen. Zo gevarieerd is het nou ook allemaal weer niet. En al die woordenpatserij is ook overbodig. Ja heus, er wordt heel wat gespiekt in andere genres. Het lijkt er echter meer op dat dit bij toeval is gebeurd, dan dat het een bewuste en doordachte keuze is geweest. Het beukt en rost allemaal lekker de speakers uit, maar van goed gecomponeerde doordachte songs is geen sprake. Inderdaad horen we moderne breaks, brutal death grunts, thrashriffs blackgrunts en al wat dies meer zij, voorbij komen. Maar het is allemaal enigszins lukraak bij elkaar geplaatst. Met die informatie in gedachte kan je twee kanten op. De eerste mogelijkheid is om beter na te denken over hoe je een nummer opbouwt en de overbodige elementen schrappen. Denk hierbij aan (beter) uitgewerkte spanningsbogen en hoogtepunten. De andere mogelijkheid is om een duidelijkere richting te kiezen. Om het eens clichmatig te omschrijven: schrijven is schrappen, schoenmaker hou je bij je leest en kill your darlings. Heus, heren en dame, jullie hebben iets leuks in handen. Schaaf het bij zodat we er ook in de komende jaren van kunnen (blijven) genieten. En ga in de tussentijd lekker veel optreden. Want het was wel hl leuk om naar te kijken! Tracklist:1. Intro
2. The Sickening Reality
3. Misconception In A Devouring World
4. Wandering Through Parallel Dimensions
