Purest Of Pain maakt gelaagde, melancholische metal met een melodieuze inslag. Sommige nummers zijn wat agressiever van aard (zoals Momentum), maar nergens wordt de druilerige, reflectieve sfeer uit het oog verloren. Doet de ene track aan de jaren negentig herinneren, zijn er elders referenties aan moderne tijden met groovy metalcore-ritmiek en breakdowns. Dat laatste is onder andere het geval in het catchy Vessels, dat als n van de hoogtepunten geldt en waarvan binnenkort een videoclip verschijnt.
Het is vooral het gitaarspel van componiste Merel Bechtold en co-componist Michael van Eck (hij schreef E.M.D.R.) dat tot de verbeelding spreekt. Prachtig om te horen hoe de verschillende partijen in Tidebreaker elkaar versterken. Hierin doen ze enigszins denken aan Amon Amarth, Insomnium en Arch Enemy, maar elders duiken heel andere namen op. Wel veelal Scandinavische, zoals In Flames (The Solipsist), Soilwork en Dark Tranquillity, maar ook het Britse Architects komt in gedachten op.
Halverwege dient zich een zeer overtuigende fase aan met Tidebreaker, Trial And Error en het tragische Terra Nil (met gastvocalen van Sam C.A.). Niet alleen het gitaarwerk is hier fantastisch, maar ook het drumwerk van de in 2015 toegetreden Joey de Boer verdient beslist een compliment. Het is groovy, gevarieerd en de snaresound is groots. Doorgaans is het functioneel, maar juist in deze fase valt Joey in positieve zin op. Minder opvallend is het baswerk van Frank van Leeuwen. Hij heeft overigens de coverart ontworpen.
Het meest agressieve aspect in het geheel zijn de deels verstaanbare screams van Jesper de Kruyff. Sporadisch zijn er gesproken stukken die voor afwisseling zorgen, maar doorgaans klinken de extreme vocalen. Heel af en toe doen die aan Grutle Kjelsson van Enslaved denken (Truth-seeker) of Mikael Stanne van Dark Tranquillity. De vocalen worden effectief ingezet. Slechts in Noctambulist, dat Jesper solo afsluit, hadden de screams achterwege gelaten mogen worden. Het is geen conceptalbum, maar het overkoepelende thema is solipsisme, een term uit de filosofie die erop duidt dat de eigen geest het enige is waarvan het bestaan zeker is. Het bestaan van alles daarbuiten is onzeker.
Solipsis is een zeer aangename melancholische metalschijf geworden met zowel elementen uit het verleden als het heden. Het gelaagde gitaarwerk is het sterkste verkooppunt. Het geluid van de leadgitaar is van Opethiaanse proporties. Niet alle nummers zijn even sterk, maar de schijf luistert doorgaans erg prettig weg en er zijn voldoende hoogtepunten om tot een positief oordeel te komen. Hoe de toekomst eruit ziet voor Purest Of Pain is vooralnog onduidelijk, maar de bandleden mogen na jarenlang werken beslist trots zijn op dit debuutalbum.
Tracklist:
1. The Pragmatic
2. Truth-Seeker
3. Vessels
4. Crown Of Worms
5. Momentum
6. The Sleep Of Reason
7. Tidebreaker
8. Trial & Error
9. Terra Nil
10. Noctambulist
11. E.M.D.R.
12. Phantom Limb
13. The Solopsist
14. The End
