Voor zij die nog niet bekend zijn met Mourning Beloveth: De band speelt trage doom/death met een sterke nadruk op zware gitaarpartijen en afwisselende vocalen. Ook al wil de band er zelf waarschijnlijk niets van weten, er zijn wel degelijk parallellen met het My Dying Bride van begin jaren '90. Nu is Mourning Beloveth niet een MDB-kloon te noemen, "The Sullen Sulcus" heeft wel wat weg van een combinatie tussen "As the Flower Withers" en "Turn Loose the Swans". Van de zware gitaarpartijen die uiterst tragische melodien ten gehore brengen, tot de afwisseling tussen diepe grunts en melancholische zuivere zang. Ook liefhebbers van de Amerikaanse band Morgion zullen in "The Sullen Sulcus" veel elementen ontdekken die ze aanspreken.
Het sterkste punt van Mourning Beloveth is ongetwijfeld de geperfectioneerde muur van gitaarklanken die in elk nummer opgericht wordt. De vocalen mogen dan nog zo proberen op de voorgrond te treden, het zijn de gitaren die de overhand houden en bepalen in welke richting een nummer stroomt. Maar ook voor de zang is het gemakkelijk pleiten. Hiervoor verantwoordelijk zijn hoofdzanger Darren Moore en bassist Frank Brennan, die respectievelijk de grunts en zuivere zang voor rekening nemen. Zoals het een goede doom/death band betaamt, zijn de gruntvocalen diep en rijk in textuur. Denk aan het oude werk van Nick Holmes, Aaron Stainthorpe en Jeremy Peto. Passend en effectief.
Zoals je misschien al begrijpt is "The Sullen Sulcus" niet een album dat gemakkelijk bezinkt, zeker niet voor lieden die weinig ervaring hebben met doom metal. Het vergt geduld, toewijding en aandacht om van dit album te kunnen genieten. Heb je dat er voor over, dan heb je er een uitstekend doom werkstuk bij, dat je waarschijnlijk nog vele malen in de late uurtjes zult opzetten. Aangezien de promo in de vorm van een cd-r kwam, ga ik hem zeker aanschaffen.
Tracklist:
1. The Words That Crawled
2. It Almost Looked Human
3. The Insolent Caul
4. Narcissistic Funeral
5. My Sullen Sulcus
6. Angers Steaming Arrows
