We hadden bij Aftermath voor n album getekend, dus voor de nieuwe plaat gingen we op zoek naar een nieuw label om hem uit te brengen. Enkele labels hadden al interesse getoond toen we in 2004 op het Doom Shall Rise festival Tom, de baas van Grau, ontmoetten. Hij bood ons een contract voor vier albums aan, en omdat de filosofie van Grau ons wel beviel, was het een gemakkelijke keuze.
Jullie zijn muzikaal een stuk sterker geworden sinds The Sullen Sulcus. Meer variatie in de composities bijvoorbeeld, met als resultaat een album dat een betere vloei kent.
Voor dit album hebben we geprobeerd de nummers zoveel mogelijk te variren. Het feit dat ze allemaal een lengte kennen van ruim over de tien minuten, betekende dat die variatie echt wel nodig was. Niet in de laatste plaats om het voor onszelf interessant te houden. Wanneer we terugkeken op The Sullen Sulcus, hadden we het gevoel dat de nummers, ondanks de hoge kwaliteit, naar verloop van tijd wat van hun kracht verliezen en dat het album zich voortdurend op hetzelfde tempo voortbeweegt. Vloei heeft altijd centraal gestaan bij onze nummers; geen onverwachte veranderingen, uitsluitend extensies van de vorige riff. Dit concept hebben we ook op A Murderous Circus toegepast, echter hier variren de riffs van soft en melodisch tot hard, koud en up-tempo.
Ook hoor ik een grotere verscheidenheid aan emoties.
Dat gaat hand in hand met het meer gevarieerde karakter van de plaat. De teksten en de muziek behandelen een breder scala aan emoties: woede, haat, frustratie, diepe wanhoop en duisternis.
Daarbij komt ook nog eens dat Mourning Beloveth op dit album wat aan het experimenteren slaat, en daarmee z'n horizon verbreedt.
Klopt, we begeven ons met dit album op nieuw terrein. Van de logge riff van Elemental Nausea tot de bredere vocale aanpak. Dat is allemaal voornamelijk voor onszelf, om ons in de muziek genteresseerd te houden. En ook al is er op het nieuwe album veel experimentatie te horen, het wordt allemaal uitgevoerd binnen het kader van twee gitaren, bas, drums en vocalen.
We hadden de sound van The Sullen Sulcus zover mogelijk uitgewerkt en toen we in december 2002 de kans kregen om een split 7" op te nemen, probeerden we wat verschillende soorten riffs uit. We denken nooit bewust na over hoe we in de toekomst zullen klinken, het is gewoon een kwestie van natuurlijke progressie. Maar wat we in ieder geval niet wilden worden, is een gelikte goth doom band met lagen en lagen aan synths.
De productie van A Murderous Circus mag er trouwens ook wezen.
Dit is een heel koude productie met een hard randje, die goed op de muziek en de teksten aansluit. De uitdaging was om voor dit album naar een andere studio dan de vertrouwde Academy te gaan. Naar aanleiding van een paar gesprekken met producer Markus, besloten we voor een meer confronterende sound te gaan, waarbij elk instrument de luisteraar aanvalt in plaats van zich op de achtergrond houden. Wat betreft het riffwerk zijn we min of meer teruggegaan naar de oorsprong, waardoor de muziek en de productie elkaar aanvullen.
The Apocalypse Machine vind ik n van de beste doom/death nummers van de laatste jaren. Vertel er eens iets meer over.
Bedankt. Het is vreemd, dit album is tijdens de oefenperiode zo vaak herschreven dat The Apocalypse Machine tot een paar weken voor de opname een heel andere structuur kende. Frank kwam een maand voor de opnames met het belangrijkste deel van het nummer aanzetten. Aanvankelijk hadden we het gevoel dat dit nummer een sterk karakter miste, maar toen Frank met die riffs op de proppen kwam, paste het allemaal perfect bij wat we voor dit album wilden. De hoofdriff doet me bijna aan Rotting Christ denken, en het is tevens de enige riff van het album die herhaald wordt.
Waar slaat de titel van het album eigenlijk op, en welke thema's worden in de teksten behandeld?
Het album is losjes gebaseerd op de zoektocht naar redenen voor het leven dat we leiden. Een leven waarin het nodig is om overdadig alcohol en drug te gebruiken om de juiste balans te vinden. De afgelopen jaren hebben we een leven van overdadig dronkenschap geleid, en nu hebben we een punt bereikt waarop we daar vraagtekens bij zetten. Doen we dat om het banale bestaan van onze dagelijkse levens te vergeten, of om ons af te schermen van de grijze wereld van de consumptie en globalisatie? En scheppen we, door zo te handelen, hiermee onze eigen wereld van grijze leegte? De titel A Murderous Circus is een statement tegen iets dat ons blij maakt, maar ons tegelijkertijd sloopt. We willen ook de aandacht vestigen op de huidige status van onze samenleving; we leven in een circus dat ons langzaam vernietigt. De thema's van uit de hand gelopen persoonlijke gulzigheid en een stervende, intelligentieloze samenleving zijn dusdanig gebonden dat het n niet zonder het andere kan bestaan.
Ik las in het studioverslag van de opnames van A Murderous Circus dat jullie het betreurden dat jullie eens de mis op zondag niet meer gehaald hadden. Wat betekent religie voor Mourning Beloveth?
Religie heeft geen enkele betekenis voor ons, dat stukje was vooral sarcastisch bedoeld. Als in: 'vijf jonge kerels weg van Ierland, hoe overleven we dat zonder de mis?', haha. Religie is gebaseerd op een goed geschreven sprookje, alleen geschikt voor de zwakken.
Een paar jaar geleden sprak ik met Alan Nemtheanga van Primordial over de Ierse metalscene. Hij zei dat die vrij klein doch groeiende was, en hij raadde me aan om vooral Mourning Beloveth te beluisteren. Hoe staat het heden ten dage met de scene?
De scene hier blijft groeien, met geweldige bands als Geasa en Abaddon Incarnate, die overigens al een aantal jaar bestaan. We hebben Metalworks Magazine, die regelmatig grote bands als Judas Priest, Slayer en Motrheads interviewt, maar ook veel aandacht aan de nationale scene besteedt. Het blad verschijnt vier keer per jaar en lijkt de underground goed te stimuleren. Ga naar www.metalireland.com voor meer informatie over de Ierse scene. Er is zoveel verscheidenheid in onze scene voor zo'n klein landje... Ik denk dat het best wel eens wat te maken kan hebben met de zgn. 'siege mentality'.
Volgen jullie als doomband de doomscene ook nauwlettend?
Zeker, wij horen immers bij die scene. Op onze drie tournee's hebben we een hoop vrienden gemaakt in allerlei bands, en het lijkt erop dat de underground doomscene op het moment sterk in ontwikkeling is. Kijk maar naar wat er dit jaar alleen al aan festivals zijn; Doom Shall Rise, Belgian Doom Night, Dutch Doom Day, en Ashes to Ashes.
Noem eens wat huidige favoriete bands. Wat dacht je bijvoorbeeld van Reverend Bizarre, Torture Wheel, Sunn O))), Orodruin...
Reverend Bizarre ken ik natuurlijk, een verbluffende band. We hebben door de States getoured met Orodruin, dus met die fuckers zijn we ook goed bekend. Je moet trouwens zeker het Ierse Wreck of the Hesperus eens proberen. Grimmige autopsie doom. Ik heb Sunn nu twee keer gezien, in America en Ierland. Je moet wel ver heen zijn om hun optredens te bevatten, anders gaat het zo langs je heen. Verder heeft Esoteric recentelijk z'n beste album tot nu toe uitgebracht, is Candlemass weer actief, en speelt Count Raven op Wacken. Doom is weer helemaal terug.
Om dat te vieren, reageer eens op deze begrippen:
life on the road: Geweldig om over de wereld te reizen en elke avond een optreden te verzorgen. We zijn er gek op.
paardrijden: Ugh.
vinyl: Ik ben een fervent verzamelaar. Het is erg jammer dat we naast onze split 7" nog niks op vinyl uit hebben.
Kilkenny: Geweldig team.
Skepticism: Briljante sferische funeral doom band uit Finland, de wereld van het onlicht.
Amerikaans buitenlands beleid: kill kill kill oil oil oil... het enige land dat het afslachten van een inheems volk bij kinderen populair maakt (cowboys en Indianen).
absinthe: Voor moedige mensen... een magische ervaring.
groupies: Voor weinig mensen.
Traditionele vraag: welke platen heb je de laatste tijd veel gedraaid?
Omdat ik voor Metalworks werk krijg ik een hoop nieuw spul binnen. Voor het blad heb ik recentelijk vooral de nieuwe albums van Green Carnation, Aura Noir, Primordial, en Bethlehem geluisterd. In m'n vrije tijd Primordial, Destruction, Witchcraft, Cirith Ungol, Rotting Christ, St. Vitus, Morgion, Wreck of the Hesperus.
Ik heb Mourning Beloveth nog niet live gezien. Hoe gaat dat er op de planken aan toe, en wanneer komen jullie weer naar Nederland?
We hebben de laatste tijd veel live gespeeld en als gevolg daarvan zijn onze shows erg strak. Onze presentatie is slechts die van vijf headbangende kerels die veel plezier halen uit het spelen van doom. Onze shows zitten vol passie en karakter. Vorig jaar hebben we in Groningen gespeeld, en die show is opgenomen voor de limited edition van het nieuwe album. Je kan ons op 1 oktober in Nederland op de Dutch Doom Day aan het werk zien. Dit zal de derde keer zijn dat we in Baroeg spelen. Dus tot ziens in oktober, in ons 'tweede thuis'.
