De eerste indruk is in ieder geval goed, want .Neon heeft een schitterende cover (ontworpen door Fursy Teyssier, die ook voor Les Discrets een schitterend artbook tekende) meegekregen. Maar ook muzikaal gezien is het genieten geblazen, want vanaf de eerste tonen van openingsnummer Minusmensch weet Lantôs met kille, wijds uitwaaierende riffs een heerlijk desolate, maar toch ook dromerige sfeer te creëren, waar de ijzige wanhoopskrijsen van Neige (bij de liefhebbers van dit genre uiteraard bekend van Alcest) op een schitterende wijze doorheen snijden.
Eigenlijk heeft het geen zin om nummers afzonderlijk toe te lichten, want de kwaliteit op .Neon is enorm hoog. De composities zijn meeslepend en zuigen de luisteraar volledig mee in de muziek. Het vaak bijzonder soepele en sfeervolle drumwerk verdient overigens aparte vermelding. Zo begint Pulse / Surreal met een los, haast jazzy ritme en timide akoestisch gepingel, om vervolgens halverwege te veranderen in een vlammend, haast Wolves In The Throne Room-achtig epos. Maar ook het afsluitende Neon weet te overtuigen door de innovatieve versmelting van Duitstalige samples en dissonant, haast industrial-achtig gitaarwerk.
Ook productioneel gezien raakt .Neon precies de juiste snaar. De productie is vol en krachtig, maar het gitaargeluid is lekker gruizig – iets dat alleen maar sfeerverhogend werkt. Luister dit album tijdens een wandeling door een grauwe, druilerige stad en de intenties van deze muziek worden direct duidelijk. Een zeer indrukwekkend album.
Tracklist:
1. Minusmensch
2. These Nights Were Ours
3. Pulse / Surreal
4. Neige de Mars
5. Coma
6. Neon
.jpg){kind=small}
