Lantls is a cry. A cry in this industrial, modern world.
A shelter for the homeless, who turn their backs to the faceless.
Met deze twee regeltjes introduceert Lantls zich op hun website en laat daarmee en met hun muziek horen dat ze black metal in een breder perspectief zien dan de meeste bands tegenwoordig doen. Niet alleen hun centrale thema over moderniteiten is onconventioneel, maar hun manier van musiceren is dat ook.
Lantls is een album dat je moet liggen en het zal daarom niet bij iedereen aanslaan. Persoonlijk heb ik er een dubbel gevoel bij, want hoewel de composities best interessant zijn, heeft het album naar mijn mening weinig te bieden. De speelstijl van Lantls is het beste te vergelijken met die van een band als Trancelike Void of Impavida. De sfeer is dat echter niet, want die is totaal niet terneergeslagen, hoewel er wel degelijk een hoog melodramatische component in zit, die door de theatrale zang van Tom Innocenti sterk wordt benadrukt.
Lantls is een zeer rustig, voortkabbelend album geworden, met hele natuurlijk klinkende black metal. Op zich is hun muziek goed uitgewerkt, maar het is helaas ontdaan van elke vorm van spanning. Het resultaat is dat je erg veel geduld moet hebben om dit album uit te zitten, wat niet iedereen zal lukken. Typisch een album wat je opzet als je in een bepaalde stemming bent, maar wat verder stof zal happen in de kast. Best jammer, aangezien de heren in bands als Sarpanitum en Impavida hebben laten horen veel meer in hun mars te hebben dan dit.
Tracklist:
1. inaz Andawlitjam (mp3)
2. Mitsommerregen
3. Ruinen
4. Kalte Tage
5. in
