De distantiring van het debuut is niet een beetje, het is enorm. De woeste noten heeft de band vrijwel volledig van zich afgeschud. Donkere agressie heeft plaats gemaakt voor uitbundige, soepele, zonnige melodien en hoogstaande, vingerbrekende riffs. Oh ja, en er wordt zo nu en dan gegrunt en zeer sporadisch geblast. Maar deze twee leftovers uit het And Time Begins-tijdperk zijn nagenoeg de enige connecties met de death metal van vroegeren wellicht wel death metal in het algemeen. Consistentie speelt op Polarity een zeer ondergeschikte rol, muzikale pracht is het paradepaardje. Instrumentaal kun je Polarity nog net niet noemen, maar de hoeveelheid tijd die voor de grunt- en blastloze composities wordt uitgetrokken, is verre van gering.
Opvallend is ook het korte nummer A Brief Odyssey In Time, waar plots een organisch klinkende synth door de muziek wordt geweven. Het past echter perfect en zorgt voor een verrassende frisheid. Op Polarity is de band nog terughoudend met het gebruik van synthesizers, ik gok dat dit op het volgende album ook anders zal zijn.
Een goed eindoordeel is in mijn geval moeilijk te vellen. Fans van het eerste uur (thats me!) doen er verstandig aan Polarity te mijden. Tegelijkertijd is dit een onbelemmerde, knappe en progressieve plaat die een tegenhanger is van de zware metalen kost. Polarity is dankzij de rijke melodien open, toegankelijk, veerkrachtig en puur en zal ongetwijfeld voldoende aftrek vinden bij de oren met een wat bredere muzikale voorkeur.
Tracklist:
1. (A Departure Of The Sun) Ignite The Tesla Coil
2. Metatron
3. The Resonance
4. Polarity
5. Solar Impulse
6. Mirroring Dimensions
7. A Brief Odyssey In Time
8. The Quickening Of Time
9. Sea Of Memories
10. Symbiosis
11. Darkness Embrace
