Toen Abigor bijna drie jaren geleden hun album Fractal Possession uitbracht, bracht dat naast de band's terugkeer naar het land der levenden, ook een ommekeer in hun muzikale richting met zich mee. De middeleeuwse sfeer werd op Satanized al ingeruild voor de kosmische variant, maar op Fractal Possession ging de band verder door industrial invloeden te introduceren. Op hun laatste album Time Is The Sulphur In The Veins Of The Saint An Excursion On Satan's Fragmenting Principle gaat Abigor op dezelfde manier verder.
Het grote verschil ten opzichte van Fractal Possession is dat Abigor Time... gevuld heeft met muziekstukken van circa twintig minuten, iets dat ze nog niet eerder gepresteerd hadden. Het gaat de band bijzonder goed af, want op een enkele onderbreking na, vormen de twee delen onderling een bijzonder intrigerend geheel. Qua sfeer zit het allemaal weer goed, dat mogen we met een gerust hart aan Abigor overlaten. De kosmische stijl is weer prominent aanwezig, maar de industrial invloeden laten zich ook met regelmaat gelden. Overigens zonder dat het ooit op industrial black metal gaat lijken, de balans is uitstekend.
Abigor doet op Time... eigenlijk wat we de laatste tien jaren van ze gewend zijn: veel diepgang bieden en de luisteraar van zijn stuk brengen door onverwachte wendingen. Dat laatste zit hem vooral in de radicale omschakelingen in de speelstijl, die vrijwel altijd ook een verandering in sfeer met zich meebrengen. Opvallend is dat de band daarna vaak terugvalt in dat typische Abigor geluid: dissonant melodieus, met korte stoten hysterische agressie. Dat deze speelstijl een enorme hoeveelheid afwisseling in elk album met zich meebrengt, lijkt bijna vanzelfsprekend.
Deze manier van spelen heeft ervoor gezorgd dat Abigor sinds de jaren '90 eenzaam boven 99% van alle black metalbands staat, wat betreft afwisselende hoogstandjes en variatie op hetzelfde basisgeluid (als je dat nog zo mag noemen). In alle albums is hetzelfde geluid aanwezig, maar toch lijken ze in de verste verte niet op elkaar. Time... is daarop geen uitzondering.
Of je het nieuwe geluid van Abigor nu kunt waarderen of niet, het is duidelijk dat de vaardigheden van de bandleden ook met deze speelstijl van een meesterlijk niveau zijn. Time Is The Sulphur In The Veins Of The Saint mag dan ook met recht (wederom) een meesterwerk genoemd worden. Grote klasse!
Tracklist:
1. Part I
2. Part II
