Na elke nieuwe luisterbeurt ontdek je wel weer nieuwe elementen in de uiterst gecompliceerde composities. Zo op het eerste gehoor klinkt het allemaal erg chaotisch, maar schijn bedriegt. Na een luisterbeurt of 5, 6 vallen alle elementen op hun plaats en toont de muziek haar ware (met hoorntjes getooide) gezicht.
In de nummers hoor je zo nu en dan verontrustende geluidseffecten, wapengekletter en ijzingwekkende kreten. Onheilspellende koortjes, griezelige orgeltjes en demonische zang zijn op een geniale manier met elkaar verweven. Sommige lieden vinden de geluidskwaliteit niet om over naar huis te schrijven, maar volgens mijn bescheiden mening draagt dat juist bij aan de sfeer. En dat is er een van dood, waanzin, verderf, smeulende hellekrochten en meer van dat soort plezierige visioenen...
Als dat soort beelden je aanspreken zou ik 'Supreme immortal art' zeker eens gaan beluisteren.....