De Scorpions zijn al sinds het begin synoniem aan het fenomeen 'gitaarhelden'. Vreemde vogel Uli John Roth, Michael Schenker, en de toch niet geheel als virtuoos erkende Matthias Jabs werden al sinds het begin begeleid door 'rammer' Rudolf Schenker, die na al die jaren toch wel als ruggengraat en zakelijk brein van de band mag worden gezien.
Nu een nieuw album, het laatste in een heel lange rij. Ik vond Humanity Hour 1 een erg goed album dus om dat te overtreffen mocht er wel wat vuurwerk op deze cd gaan komen. Na de eerste drie nummers, waarbij Raised On Rock me wat aan Loving You Sunday Morning doet denken, krijg ik nog niet het heilige vuur. Met Tarja Turunen als gastzangeres volgt het rustigere The Good Die Young , wat het met name van het refrein moet hebben; ik vind de coupletten redelijk dramatisch.
In het verdere verloop van mijn luisterbeurten hoor ik degelijke rocksongs, maar geen nummer dat het gemiddelde niveau van de albums tussen pakweg 1975 en 2008 haalt. Daar veranderen Lorelei en Sly als plichtmatige ballads niets aan, en ook slotballad The Best Is Yet To Come haalt niet het niveau wat bijvoorbeeld op Humanity Hour 1 ruimhartig te vinden was. Heel jammer, ik had gehoopt op een spetterend slotakkoord la Love At First Sting of Black Out maar dit album zal bij meer personen dan ikzelf een lichte teleurstelling betekenen ten opzichte van de genoemde en geroemde albums...
Tracklist:
1. Raised On Rock
2. Sting In The Tail
3. Slave Me
4. The Good Die Young
5. No Limit
6. Rock Zone
7. Lorelei
8. Turn You On
9. Let's Rock
10. Sly
11. Spirit Of Rock
12. The Best Is Yet To Come
