Op het album staan 10 nummers, waarvan 1 intro en nog twee instrumentaaltjes. Voor de rest 7 lange nummers waarin fans van opzwepende en vooral melodieuze black metal zich prima in zullen kunnen vinden.
Na het intro gaat het lekker stevige Unhallowed by the Infernal One van start. Absoluut een puike song, met lekkere snerpende riffs en waar plaats is voor veel melodie. Keyboardster Sabine Mair heeft als het ware de weg betegeld met duistere melancholische klanken en de rest van de band walst daar beukend overheen. Tekstueel worden bij God hardhandig de hersens ingeslagen en door de rammende drums kreeg ik toch even zo'n beeld voor mijn ogen.
Abandoned by Heaven is eveneens een lekker pakkende black metal song en het zijn vooral de overgangen tussen zangstijlen. Het ene moment nog de hoge krijs en dan schakelt de zanger razendsnel over op een onderaardse death grunt, wat het tot een smakelijk geheel laat smelten. Melodieuze keyboard intermezzo's, strakke riffs en melodieus lead gitaar werk ondersteunen de helse zang. Misschien had iets meer afwisseling geen kwaad gekund , maar ondanks dat grijpt het nummer je bij de strot en laat je pas aan het einde weer los.
De ijskoude melodie die de violen voortbrengen als intro van het epos Descending into Ethereal Mist laten mij sidderen en ik zet de stereo nog maar wat streepjes harder. De song bevat beduidend meer afwisseling dan de voorganger en de metal word spontaan, duister en stevig gebracht. Een heerlijke versnelling in combinatie met een melodieuze gitaarpartij laten mijn hoofd meerdere malen zwiepen. Als de tonen langzaam wegsterven, kan ik maar n ding uitbrengen en dat is: wat een topnummer.
Helaas is het daarna even uit met de pret, want het instrumentaaltje Threnody begint. Acoustische gitaren bepalen hier het totaalgeluid en hoewel het lekker in het gehoor ligt, kunnen we nou niet gelijk spreken van een geweldige sensatie.Alleen als drums en bass mee beginnen te spelen word het wat aardiger , maar dit is lichtelijk onder de maat. Niks mis met intermezzo's maar niet als je zo goed bezig bent als deze band. Ik skip dus maar door naar het volgende zesde nummer.
En dat is Demonic Dreams. Ah, we zijn terug in de demonische wereld die Graveworm creert en men zal het weten ook. Stefan braakt weer een hoop ellende uit over de nietsvermoedende luisteraar en ik zit haast met het oor vastgeplakt aan de boxen van mijn radio. Zware grunts denderen door de speakers en een heerlijke gitaarpartij houd de boel aangenaam spannend. De ronkende riffs geven de song een pakkend en drijvend karakter en als Stefan overschakelt op z'n dodelijke satanische krijs , dan is het hek van de dam. Het lead werk is misschien niet ingewikkeld of technisch maar het pakt gewoon. Schandelijk dat deze cd aan onze aandacht is ontsnapt.
Het nummer dat dan volgt is een oude bekende. Het is ook een gigantische verrassing dat Graveworm deze Iron Maiden cover zo goed kan brengen. Het is een cover van de Maiden klassieker Fear of the Dark en gelijk het melodieuze intro dat dit keer met violen is gedaan is al zo geweldig dat je gewoon even verbluft staat te kijken. In mijn opinie is een Maiden song nog nooit zo overtuigend gecovered door een Black metal band. De band laat echt zijn eigen gezicht zien en maakt er een boeiende versie van. En dan die doedelzakken geven net dat beetje detail om het kippenvel bij me op de armen te laten springen. Gruntzang is natuurlijk even wennen, maar in deze versie klopt het gewoon. Heel goed gedaan hoor.
Song 8 is wat lager qua tempo, maar dat maakt niet uit. De dubbele bassdrum laat alles nog zeer heavy klinken en de slaggitarist vervult z'n rol met verve. De zang rolt er weer heerlijk overheen en de grunt en scream gaan indrukwekkend in duet. Prachtige song is dit In Vengeance of our Wrath en de versnelling komt juist op het moment dat het nodig is. De viool speelt weer een belangrijke rol en het drumwerk is zowel flitsend snel als dieptraag, wat natuurlijk lekker afwisselend werkt.
Ars Diaboli is weer een instrumentaaltje, wat er wel prachtig tussen past. Melancholisch gregoriaans herengezang dat een sidderende duivensvers voortbrengt. Prima tussendoortje.
Tot slot is dan het razendsnel beginnende Sanctity within Darkness nog aan de buurt. Prachtige synth's en de drummer werkt zich indrukwekkend in het zweet met de knallende blast beats. En dan werken die melodieuze passages toch verdomde goed. Een geweldig slotnummer met een helaas wat abrupt einde.
Al met al kan ik volmondig zeggen dat Graveworm met dit Scourge of Malice een fantastisch album aflevert. Melodie is aanwezig, agressie voert eveneens de boventoon. De muziek bevat voor ieder wat wils plus natuurlijk het klapstuk Fear of The Dark dat toch wel als een zeer geslaagde versie op deze prachtplaat te vinden is. Vond je altijd dat Itali alleen maar melodieuze speed power metal kon voortbrengen dan is er nu het tegendeel. Graveworm is n klap in mijn mening de beste Italiaanse Gothic black metal band tot nu toe. En het is meestal nog best orgineel ook. De Gothic metal en de Black metal zijn uniek samengesmolten en met invloeden uit de death thrash en klassieke muziek is het helemaal spetterend afgewerkt. Tekstueel misschien weinig verrassend, al zijn duivelse teksten meestal wel boeiend, maar goed, het is gewoon een ontzettend goede plaat. Neem daarbij de duistere mooie hoes en je hebt het helemaal compleet. Ik ben benieuwd naar het nieuwe materiaal.
Tracklist
1. Dreaded Time
2. Unhallowed By The Infernal One
3. Abandoned By Heaven
4. Descending Into Ethereal Mist
5. Threnody
6. Demonic Dreams
7. Fear Of The Dark (Iron Maiden cover)
8. In Vengeance Of Our Wrath
9. Ars Diaboli
10. Sanctity Within Darkness
