Vrijdag:

Op deze eerste festivaldag mag de Zwitserse death metalband Dreamshade de spits afbijten, gevolgd door Hackneyed. Deze Duitsers spelen eveneens een stevige pot death metal. Zelf kan ik hier weinig mee, dus daarom trek ik pas voor de metalpiraten van Alestorm naar het hoofdpodium. Helaas besluiten de wolken om tijdens dit optreden los te barsten. Het publiek vermaakt zich echter zo goed, dat veel mensen in de regen blijven staan kijken naar deze prima show met helaas een ietwat te hard geluid. Hierna treedt de black metalformatie Keep Of Kalessin aan, die ik laat schieten voor een kort bezoekje aan de metalmarkt en een show van onze landgenoten Sacraee Saturna op het kleine podium. Helaas word ik niet al te vrolijk van de valse gitaren en slechte solo�s. De Tiamat-cover Wings Of Heaven wordt redelijk uitgevoerd, alhoewel zo�n klassieker eigenlijk niet meer te overtreffen is. Op het hoofdpodium is het inmiddels tijd voor een degelijke show van Death Angel. Mijn ding zal het nooit worden, maar de heren speelden prima en hulde voor hun energieke zanger. Kataklysm neemt vervolgens het stokje over en geeft een goede show voor een inmiddels goedgevuld terrein. Nummers als To Reign Again en The Resurrected passeren de revue. Hoewel ik niet het juiste bandje heb, weet ik toch het podium te bereiken en zie ik vanaf de b�hne dat de enorme mensenmassa het zichtbaar naar zijn zin heeft met deze death metal Canadezen. Dan is het de beurt aan slotact Nightwish. Voor de echte diehard metalheads is het nu blijkbaar tijd om af te taaien, waardoor ik zelfs een plekje op de eerste rij weet te bemachtigen. Uiteindelijk staat er alsnog een behoorlijk aantal mensen op het veld om te genieten van deze Finnen. Zangeres Anette is duidelijk gegroeid en zingt een stuk beter dan op Wacken 2009. Toch zijn een aantal oude nummers als Wishmaster en Dead Boy�s Poem wel enigszins op haar niveau aangepast. Het mannelijke deel van Nightwish staat zoals altijd goed te spelen en met alle vuurwerk- en pyroeffecten leidt dat tot een headlinerwaardige show. Ondanks enkele regendruppels een prima einde van deze eerste dag!

Zaterdag:

Groot-Brittanni� laat vandaag van zich horen met de thrash/heavy metal van Attica Rage. Na deze show is het tijd voor ��n van mijn lievelingsbands: het Oostenrijkse Hollenthon. Hoewel de soundcheck een kwartier uitloopt, bleek dit tijdens het optreden echter tevergeefse moeite te zijn. Het geluid is zo slecht, dat geweldige nummers als Son Of Perdition, On The Wings Of A Dove en Woe To The Defeated totaal verzuipen. Jammer, vooral omdat ik me zo op dit optreden had verheugd. De melodische death/black metal van Suidakra en de thrash metal van Sodom laat ik vervolgens voorbijgaan. In plaats van naar een bak herrie te luisteren, besluiten mijn Metalcampgenoten en ik om te gaan genieten van een lekkere maaltijd in het dorpje. Met een gevulde maag keren we terug naar het terrein om daar te bemerken dat Satyricon is verplaatst naar het einde van de avond. De volgende band is Testament met hun thrash metal. Zij staan tegelijkertijd geprogrammeerd met de gothic metalband Visions Of Atlantis, die op het kleine podium staan. Ik ken de band al sinds hun demotijd en heb ze nog nooit live gezien. En die live-ervaring viel erg tegen. Twee lullige pilaartjes op het podium waren al geen gezicht, maar de nieuwe zangeres mag ook zeker aan haar podiumpresentatie gaan werken. Het constante heupwiegen werkte bij mij nogal op mijn zenuwen. Ook haar zangkwaliteiten waren niet van de bovenste plank, waardoor ik een aantal nummers niet of nauwelijks herkende. Het bekende Lost werd in ieder geval gespeeld. Jammer, want muzikaal gezien zit dit nog best goed in elkaar, mede dankzij de wel aanwezige zangkwaliteiten van zanger Mario. Dan weer terug naar het hoofdpodium. Daar zijn de oude rotten van Blind Guardian aan de gang met hun power metal. Leuk is het zeker, maar na verloop van tijd wordt het wel behoorlijk eentonig. De mannen hebben geen special effects meegenomen en staan er in hun oude kloffie bij. Pas leuk wordt het weer bij meezingers als The Bard�s Song en Mirror Mirror die aan het einde worden gespeeld. Dan is het tijd voor de death/black van Belphegor. Hoewel dit muzikaal gezien vast goed in elkaar zal zitten, gaven wij toch de voorkeur aan een (of meerdere) biertjes en cocktails in de gezellige beach bar aan het strand. Laat in de nacht is het dan toch eindelijk tijd voor Satyricon! Blijkbaar was er iets misgegaan en de bagage (inclusief instrumenten) van de black metallers stond nog in het Deense Roskilde. Op geleende apparatuur kon uiteindelijk nog een prima show worden gegeven, waarvoor veel mensen alsnog wakker waren gebleven. De donkere achtergrond gaf de juiste sfeer aan het optreden mee, waarbij vooral veel werk van het laatste album voorbij kwam. Helaas heb ik niet hele optreden kunnen zien, want mijn vermoeidheid kreeg de overhand. Nadat mijn favoriete nummer Black Crow On A Tombstone gespeeld was, besloot ik om mijn tent op te zoeken en te gaan slapen.

Zondag:

De zondag begint voor mij met weinig interessant bands. Om de een of andere reden (regen, te lang bij de rivier geweest of uit eten geweest) heb ik vandaag ook niet veel van de eerste bands meegekregen. De band Hatred zei me sowieso al niet veel, de Italiaanse black/gothic metal van Graveworm heb ik vaak genoeg gezien en met de metalcore van Sonic Syndicate heb ik niets. Ook ons eigen Legion Of The Damned heb ik helaas moet missen. Lamb Of God heb ik dan wel weer gezien, hoewel de metalcore van deze Amerikanen niet voor mij is weggelegd. Het publiek kon nummers als Walk With Me In Hell en And Now You�ve Got Something To Die For wel waarderen met de nodige moshpits en walls of death als gevolg. Dan verschuift er wederom weer het een en ander in de progremmering: Dimmu Borgir heeft te maken met een vertraagde vlucht en speelt aan het einde van de avond pas. Voor mij komt dit goed uit, want door de verschoven tijden kan ik nu zowel Carach Angren als Amon Amarth zien (voorheen stonden ze op dezelfde tijd). Carach Angren speelt nog steeds op de juiste tijd op het kleine podium en hun show mag er zeker zijn. Er zijn veel Nederlanders aanwezig (zelfs met een gigantische vlag van de Formido), maar ook een redelijk aantal andere bezoekers neemt een kijkje. Met recht een (black metal)band waar wij als Nederlanders trots op mogen zijn! Dan is het dus tijd voor de vikingen van Amon Amarth, die vanavond hun allerbeste beentje voorzetten. Het wordt een stevige show met prima geluid, de nodige gave effecten en een bende sterke nummers. Voor mij het beste optreden van vandaag! Ook Deathstars verrast met een goede show. Vorig jaar gaf de zanger op Elsrock nog een aantal dubieuze bewegingen weg, maar daar viel dit jaar weinig van te merken. Deathstars was een prima intro op wat nog zou komen: Dimmu Borgir. Gezien mijn vermoeidheid, het feit dat ik ze al vaker heb gezien en de onduidelijkheden over wanneer Dimmu Borgir zou beginnen, heb ik dit optreden toch maar overgeslagen. Achteraf hoorde ik dat de band erg laat begon en niet lang heeft gespeeld. Al met al heb ik dus niet al teveel hoeven missen.

Maandag:

Een band die ik altijd beter vind in een zaal dan op een festival, is het Roemeens Negura Bunget. Vandaag is echter de uitzondering op de regel. Kort voor Metalcamp stapten een aantal leden uit de band. Dit gemis is inmiddels weer opgevuld met vers bloed en we kregen zelfs een nieuw nummer voorgeschoteld! Hun black metal met bijzondere instrumenten kwam verrassend goed uit de verf en was een aangename opener. Dan is het tijd voor een aantal legenden: ik noem de Poolse death metalgoden van Vader, de Duitse thrash van Destruction en nog een portie death metal in de vorm van het Engelse Napalm Death. Terwijl deze bands het podium betraden, hadden wij een perfecte pizzeria gevonden in het dorpje Tolmin. Voor slechts zes euro kreeg je een grote, overheerlijke pizza en een halve liter bier kostte slechts anderhalve euro. Een absolute aanrader voor wie een volgende keer gaat! Terug op de camping hoorden we op de achtergrond de power metalklanken van het Engelse Dragonforce. Gezien de heftige regenbuien hebben we Hatebreed maar laten zitten. Toen het eenmaal droog was, hebben we nog het optreden van Down gezien. Deze band is vooral bekend dankzij een aantal leden van Pantera. Met Eyes Of The South, Losing All en New Orleans Is A Dying Whore zetten ze een redelijke show neer, alhoewel het publiek enigszins lauw reageerde. Wellicht lag dit aan het vrij late tijdstip, de regen, of overmoeidheid op deze vierde festivaldag.

Dinsdag:

Wat een weer is het op deze laatste festivaldag! Nu hebben wij Nederlanders altijd wel wat te klagen over de weersomstandigheden, maar ik pas ervoor om in de regen te gaan kijken naar bands die ik amper ken. Zo heb ik de power metal van Sons Of Seasons gelaten voor wat het was, evenals het mij totaal onbekende Extrema. Als het eenmaal droog is, besluit ik richting het kleine podium te gaan om onze landgenoten van A New Dawn te supporten. Dat doe ik echter geen tweede keer weer, want wat verschrikkelijk geluid klonk er vanaf het podium! De gothic metal met twee zangeressen was een ware marteling voor het oor, dus ik vertrok snel naar het hoofdpodium waar de Duitse power metalformatie Mystic Prophecy bezig was. Deze band kende ik nog niet en was een leuke verrassing. De band speelde met name nummers van hun nieuwe album Fireangel. Wie ze ooit live kan zien, moet dat zeker eens gaan doen! Het begint al wat te miezeren als de heren van Die Apokalyptischen Reiter de b�hne bestijgen met hun vrolijke mix van power en death metal. De toetsenist is gehuld in allerlei bizarre SM-kleding en heeft een eigen schommel op het podium; waarschijnlijk is dit ��n van de raarste podiumaankledingen die ik ooit heb gezien. Muzikaal gezien is het er niet minder om met klassiekers als Reitermania en Revolution, die afgewisseld worden met nieuwe nummers als Licht, Adrenalin en Nach Der Ebbe. Tijdens het optreden begint het wederom te gieten en schuil ik in de tent achteraan het veld. Een band die regen wel kan waarderen, is de Engelse doomband My Dying Bride. Zij speelden een aantal nummers van de nieuwe plaat, die ook live meeslepend goed werkten. Wel was het geluid overigens een stuk minder goed in de tent dan op het veld zelf bij zowel My Dying Bride als Die Apokalyptischen Reiter. In de pauze wisten een aantal mensen zich uitstekend te vermaken met de modderpoelen voor de tent en er kwamen verschillende mooien duiken voorbij. Bij Edguy ben ik weer vooraan gaan staan voor een beter geluid en zanger Tobias wist het publiek opmerkelijk goed mee te krijgen ondanks de regen en kou. Men moest hem nazeggen, meezingen en meeklappen, waardoor de sfeer er uiteindelijk goed in kwam. Menigeen genoot van meezingers als Dead Or Rock, Lavatory Love Machine en King Of Fools. De slotband van Metalcamp 2009 is thrash metalband Kreator. Voor velen waarschijnlijk een band van jewelste, maar ik vond het welletjes geweest. Met drie topbands en een leuke verrassing in de vorm van Mystic Prophecy kwam er voor mij een geslaagd einde aan Metalcamp 2009!

Plussen:
- prachtige omgeving met rivier
- vlakbij een dorpje met supermarkt en restaurantjes
- beach bar
- veel keus aan eten en drinken

Minnen:
- omslachtige systemen voor vuilnis, bonnen en glazen
- medewerkers die geen Engels spreken
- de welhaast onophoudelijke regen
- soms matige kwaliteit van het eten
- verschrikkelijk slechte wegen in Sloveni�
- slechte terrein door de regen
- vastzitten in de modder

Setlist Alestorm
1. The Quest
2. Over The Seas
3. Nancy The Tavern Wench
4. That Famous Ol' Spiced
5. Wenches & Mead
6. Leviathan
7. Keelhauled
8. Pirate Song
9. Captain Morgan's Revenge
10. Wolves Of The Sea

Setlist Nightwish
1. 7 Days To The Wolves
2. Dead To The World
3. The Siren
4. Amaranth
5. Romanticide
6. Wishmaster
7. The Poet And The Pendulum
8. Escapist
9. Dead Boy's Poem
10. Nemo
11. Sahara
12. Dark Chest Of Wonders
13. Wish I Had An Angel

Setlist My Dying Bride
1. Fall With Me
2. Bring Me Victory
3. From Darkest Skies
4. And I Walk With Them
5. Turn Loose the Swans
6. She Is The Dark
7. The Cry Of Mankind
8. My Body, A Funeral

Klik op de foto's voor grotere versies

Met dank aan Mira van www.metalshots.com voor de foto's.