Waar zijn die gave structuren gebleven en waarom giert die zanger niet als een bezetene door mijn trommelvliezen heen? De pit is er compleet uit, de fut is helemaal verdwenen. De keyboards zijn de baas op deze release, want Phoenix staat er helemaal vol mee. De dominante toetsen worden aangevuld door vreselijke melodieuze death metalriffjes die we al tienduizenden keren voorbij hoorden komen. Mocht je je toch willen wagen aan het plaatje, luister dan toch even naar Winterchild, want die clean zanger is echt een lachwekkende gruwel voor de oren.
Met pijn in het hart zeg ik dat de eens zo vette melodieuze black metalband onherkenbaar veranderd is in een rampzalige combinatie van softe black metal, gothic en popmuziek (een mix van HIM en Mystic Circle). Daar kunnen de ongetwijfeld stoer bedoelde grunts en screams niets aan veranderen. Sterker nog, de geforceerde black metalvocalen zijn om te janken! Vergeef me mijn verbitterde ondertoon, maar er was een tijd waarbij ik platen van deze Duitsers grijs kon draaien. Nu kon ik de cd wel in stukken breken. Softe symfonische pulp zoals dit komt er hier niet meer in en Agathodaimon mag zich wel eens heel ernstig gaan afvragen wat ze nog te zoeken hebben in de muziekwereld. Aan dit soort schandalig oppervlakkige zooi heb ik inmiddels een broertje dood.
Tracklist
1. Heliopolis
2. Devil's Deal
3. Decline
4. Ground Zero
5. Ghost Of A Soul
6. Winterchild
7. Time Is The Fire
8. To Our Ashes
9. Amongst The Vultures
10. Oncoming Storm
11. Throughout The Fields Of Unshaded Grace
12. Grey Whisper
.jpg){kind=small}
