Agathodaimon is terug! Eind 2014 werd de melodieuze blackmetalformatie na bijna twintig jaar opgeheven, maar de zingende en gitaar spelende bandleider Sathonys blies er begin 2020 weer nieuw leven in. Samen met Ashtrael, die verantwoordelijk is voor de extreme vocalen, en nieuwelingen Von Yanesh (bas), Mortos (drums) en Nakhateth (gitaar) heeft hij The Seven voortgebracht.
Hoewel de titel van de zevende full-length niet genspireerd overkomt, laat de muziek gelukkig een veel positievere indruk achter. Het kwintet doet vooral de gothic en melodieuze black metal van rond de millenniumwisseling (Stormlord, Ancient Ceremony, Graveworm, Siebenbrgen, Dimmu Borgir en Cradle Of Filth) herleven. Behalve black hoor je veelvuldig ideen uit de (blackened) death, doom, symfonische, epische en zelfs progressieve hoek. Veelzijdig dus. De oosterburen vinden weliswaar het wiel niet opnieuw uit, maar de creatieve ideen zijn dik in orde.
De diversiteit zorgt er evenwel voor dat er een flink aantal luisterbeurten nodig is om de individuele composities en het album als geheel te doorgronden. Agathodaimon wisselt namelijk snel en veel van stijl en stemming. La Haine begint bijvoorbeeld agressief, vervolgt atmosferisch en het tweede deel is episch. Ghosts Of Greed begint als een mix la Enslaved en Dark Fortress voordat groovende en grungy elementen hun intrede doen. Later in het nummer is er een melodieus refrein en een passage met blasts. Estrangement biedt de meeste samenhang en behoort mede daardoor tot de hoogtepunten, samen met Kyrie / Gloria, waarin Benighted-frontman Julien Truchan een gastrol heeft.
De bindende factor tussen de nummers is de grootse, theatrale sfeer die niet altijd, maar wel vooral door de toetsenpartijen en orkestratie wordt bewerkstelligd. In de eerste tracks, die wat steviger zijn dan die erna, voert het pompeuze nog niet de boventoon, maar daarna gaan de Duitsers los met hun drang naar een episch toneel. Dat doen ze bijvoorbeeld met een lager tempo, samples (Wolf Within), meer cleane zang, gesproken passages en filmmuziek (Mother Of All Gods). Dat leidt vanaf halverwege de plaat tot hoogtepunten, waaronder Estrangement, In My Dreams (Part 2 In Bitterness) en Kyrie / Gloria. Bovendien sluit men sterk af met de epic The Divine.
Een van de sterkste elementen is de zang van Sathonys. Hij en Ashtrael wisselen extreme en cleane zang af. Met name de melodieuze, gothic zang van de bandleider mag er zijn. Met zijn verhalende en theatrale voordracht neemt hij de luisteraar mee in zijn verhaal, zoals in Mother Of All Gods, daarbij geholpen door de prima orkestratie. De frontman zorgt daarnaast voor een aantal memorabele momenten, zoals in het refrein van Wolf Within en de met veel gevoel gebrachte zang in Estrangement.
The Seven is een geslaagde comebackplaat, al vergt deze wel een behoorlijke investering van de luisteraar. Agathodaimon maakt het je namelijk niet makkelijk met een uitgebreid stijlenpalet en met het veelvuldig wisselen van klankkleur. Daardoor komen de structuur en samenhang veel onder druk. Hou je wel van uitdaging en theatrale, melodieuze black metal die raakvlakken heeft met de periode rond de millenniumwisseling? Dan ben je hier aan het juiste adres.
Tracklist:
1. La Haine
2. Aint Death Grand
3. Wolf Within
4. Ghosts Of Greed
5. Mother Of All Gods
6. Estrangement
7. In My Dreams (Part 1 Prelude)
8. In My Dreams (Part 2 In Bitterness)
9. Kyrie / Gloria
10. The Divine
