Hoe ging het optreden in Kulturclub Schon Schn in Msinz, jullie eerste optreden ter promotie van The Seven?
Goed, zeker gezien de omstandigheden. Ik had last van een verkoudheid en hooikoorts. Ik had last van hoofdpijn, voelde me ziek en stootte ook nog eens mijn hoofd toen we het podium opgingen. Met onze bassist ging het echter nog minder. Hij voelde zich tijdens het oefenen vlak voor de show zo ziek dat hij bijna moest overgeven. Hij moest daarom vertrekken en we hebben zonder hem moeten spelen. Dat was de eerste keer en het was wel even wennen. In onze nieuwe nummers zijn best wel wat prominente baslijnen opgenomen. Het was dus best vreemd om die niet te horen tijdens het optreden. Toch heeft het publiek genoten. Gezien alle obstakels mogen we best tevreden zijn.
Hoe was het om de nieuwe nummers voor het eerst te spelen?
We hebben een zekere verwachting ten aanzien van de publieksreactie als we de oude songs spelen. Voor de nieuwe nummers hebben we van tevoren de verwachting dat ze in de set passen, maar dat kan ter plekke heel anders uitpakken. Het ging echter heel goed en we hebben daardoor meer vertrouwen gekregen om nieuwe nummers aan het publiek te presenteren.
Het nieuwe album is over het algemeen goed ontvangen.
Ja, en daar ben ik ook erg blij mee. In het verleden hadden we nog weleens te maken met zowel positieve als negatieve reviews, maar met betrekking tot The Seven is er meer eenduidigheid. We kregen altijd een bovengemiddelde waardering. Ik was blij en verrast, want we hebben lange tijd niets uitgebracht. Ik had verwacht dat mensen onze naam waren vergeten, maar dat is niet het geval.
Merk je dat je er een nieuwe groep fans erbij hebt gekregen die ook nog eens genteresseerd is in de oude albums?
Het goede aan streamingdiensten is dat ik de (demografische) statistieken kan zien. Daaruit concludeer ik dat we veel oude fans van boven de dertig hebben kunnen vasthouden. Daarnaast hebben we er nieuwe fans bij. Onze muziek is niet tijdloos, maar tevens niet gedateerd. We moeten het vooral van onze oude garde fans hebben, maar specifiek in de black metal zijn er steeds meer mensen die genteresseerd zijn wat er in de jaren negentig is uitgebracht.
Je hebt de band weliswaar even op non-actief gezet, maar achter de schermen is er hard aan een terugkomst gewerkt.
Toen we de band in de ijskast hebben gezet, heb ik in het bericht laten weten dat we vroeg of laat terug zouden komen. Toch heb ik wel twijfels gehad, omdat twee leden de metalscene hadden verlaten. Daarvoor moest ik dus op zoek naar vervanging. Bovendien vertrok de drummer naar The Spirit. Ik vroeg me af of ik wel mensen zou kunnen vinden die bij het erfgoed van Agathodaimon zouden passen. Je moet zowel met elkaar op kunnen schieten als de esthetiek van de muziek begrijpen. We hebben wel audities gedaan en zelfs een bandfoto gemaakt waarop iemand stond die daarna weer vertrok. In 2020 hadden we eindelijk de juiste groep mensen bij elkaar en toen hebben we onze terugkomst aangekondigd. Corona dreigde roet in het eten te gooien, maar we waren vastberaden en we hebben geleerd om te gaan met moeilijke situaties.
Waren er al tracks klaar toen jullie de terugkomst aankondigden?
We hadden destijds een demo met drie nummers klaar die naar platenmaatschappijen zijn verstuurd. Er waren nog wel wat ideen, maar die hebben we pas in een later stadium ontwikkeld. Vanwege de corona-beperkingen konden we elkaar niet treffen of samen oefenen. Daarom hebben we veel via internet gedaan. Als het aankomt op de finetuning is het echter wel prettig om elkaar te treffen. Dat is wel een uitdaging met de nieuwe line-up, want we wonen ver van elkaar vandaan. Ashtrael is bovendien opnieuw getrouwd en is verder weg gaan wonen. Nakhateth komt uit Beieren, maar studeert in Darmstadt. Onze drummer komt uit Wrzburg, wat twee uur rijden is naar de oefenruimte.
Wie heeft de meeste ideen voor de nummers aangedragen?
Dat is Nakhateth en ik schrijf ook nog het nodige. De teksten zijn verdeeld over Ashtrael en mij.
En zanger/toetsenist Vlad Dracul is ook nog altijd zijdelings betrokken.
Zeker, ook al is hij geen vast bandlid meer. We hebben altijd contact met elkaar onderhouden. Ik liet hem demos horen en toen kwam hij met het idee voor een nummer. Wat hij liet horen was iets wat me heel erg deed terugdenken aan de oude dagen van Agathoidamon. Hij kwam destijds ook altijd met ideen die hij op zijn keyboard had geschreven. De rauwe versie van het nieuwe nummer, Mother Of All Gods, was een keyboardpartij en simplistische drums. Het gevoel en de atmosfeer die me zo aanspreken, waren echter al aanwezig. Hij heeft vervolgens ook de teksten geschreven en de zangpartijen in Boekarest opgenomen. Wij hebben daar later de vocalen van Ashtrael aan toegevoegd. Zelfs op de vorige albums is zijn invloed merkbaar, omdat ik zijn stijl van schrijven, genspireerd door Roemeense dichters, heb proberen te behouden. Ik heb fragmenten van teksten die eerder zijn gebruikt opnieuw als basis gebruikt. We zijn echter blij dat hij op The Seven nadrukkelijker zijn stempel heeft weten te drukken.
Het nummer wijkt aardig af van de gitaargeorinteerde nummers, al komt The Divine nog wel in de buurt.
Klopt, die twee zijn heel erg gebaseerd op keyboardwerk, al zijn de gitaarpartijen in The Divine wat complexer en nadrukkelijker aanwezig dan in Mother Of All Gods.
Een andere reden is dat Kyrie / Gloria, dat de gastvocalen van Julien Truchan van Benighted bevat.
Dat ontstond toevallig. We zijn beiden regelmatig bezoeker van de Kohlekeller Studio. Julien wilde in de studio wat testen met verschillende microfoons. Dat was voor iets dat op het YouTube-kanaal van Kohle belandden zou. We wilden hem graag ontmoeten omdat hij veel kan met zijn stem. We wilden iets anders dan de vocalen van Ashtrael. Omdat het nummer chaotischer wordt, wilden we wat psychotische vocalen. Hij heeft het geweldig gedaan en is een fantastisch persoon om mee te werken. Hij zorgt voor veel positiviteit.
Was het een uitdaging om na zo veel albums een fris, doch herkenbaar geluid te bewerkstelligen?
Een nummer ontwikkelt zich soms in richtingen die je niet bij de eerste ideen zou verwachten. Het is wat dat betreft net een plant. Daarom wil ik de boel niet dicteren, maar de ideen kanaliseren naar iets dat Agathodaimon is. Het is belangrijk dat anderen hun input leveren. Vooral Nakateth heeft dit keer veel ideen aangeleverd die perfect bij de stijl van de band passen. Ze doen me denken aan het melodieuze wat ook onze vorige gitarist Thilo Feucht inbracht. Het kostte hem evenwel even wat tijd om de esthetiek van Agathodaimon te begrijpen. Hij kwam met nieuwe ideen die anders waren en dat moesten we zien in te passen. Ik wil onze roots trouw blijven. Tegelijkertijd verandert onze perceptie van de wereld, dus zullen er altijd veranderingen verwerkt zijn in de muziek. Wel was ik verrast dat we dit keer geen ballad hebben. Het zijn vooral agressieve, melodieuze en straight forward songs.
Het album is het beste als geheel te beluisteren. Ben je dat met me eens en ben je iemand die dat in zijn algemeenheid ook doet?
Meerdere mensen luisteren tegenwoordig naar losse tracks in plaats van naar albums, maar ik zie The Seven als een album dat in zijn geheel beluisterd moet worden, met koptelefoon, zodat je alle details ook hoort. Ik let ook heel erg op de structuur. The Divine brengt je bijvoorbeeld terug naar Ribbons Requiem van Blacken The Angel. Er is altijd een of andere connectie met ouder materiaal.
Elk album bestaat uit een verhaal, dit keer gaat het over de zeven zonden.
Dat klopt. We adviseren dan ook om de fysieke versie aan te schaffen. Ik mis het artwork bij de digitale versies. Misschien is het concept en wellicht ook het artwork minder belangrijk geworden, maar voor mij zijn dat belangrijke aspecten binnen het geheel waarvan muziek een onderdeel is. Het draagt bovendien bij aan het in de sfeer komen van de muziek.
Je hebt dan ook extra achtergrondinformatie op jullie Facebook-pagina gezet over de nummers en het artwork.
Ja, dat hebben we bewust gedaan. Het voegt veel toe aan de beleving van de muziek. Ik zie dat bij andere bands en dat spreekt me aan. Neem My Dying Bride. De muziek is al geweldig, maar de teksten maken het nog specialer en indrukwekkender. Cradle Of Filth is een ander voorbeeld. De emotie is beter voelbaar als muziek en tekst op elkaar afgestemd zijn.
Er staan nog niet veel optredens gepland ter promotie van het album. Komen die nog?
Het is momenteel niet makkelijk. We kijken er wel naar uit om op te treden, maar het is niet makkelijk om ertussen te komen. Verschillende line-ups zijn doorgeschoven van vorige jaren, toen festivals gecanceld werden. We stonden onder contract bij een Nederlandse booker, maar vanwege verschil van inzicht op een aantal punten, is het contract beindigd. Nu doen we alles zelf, maar we zijn wel op zoek naar een agent.
Jullie staan onder contract bij Napalm Records. Is Napalm Events niet wat?
Dat zijn we momenteel aan het bekijken. We hebben in het verleden bij Nuclear Blast en Massacre Records gezeten. Nuclear Blast wilde zich echter nog alleen maar richten op de heel grote bands. Wij zijn echter niet de volle tijd met onze band bezig en gaan niet maandenlang touren. Het verkooppotentieel is ook nog eens niet het beste. We hebben een tijdje bij Massacre gezeten, maar het business-model, waarbij het label betaald krijgt voor het tekenen van bands, spreek ons niet aan. Het is lastig om een goed contract te krijgen anno 2022. De verkopen zijn drastisch gedaald. We gaan nooit meer zoveel fysieke exemplaren verkopen als destijds ons debuut deed. Het is dus ook lastiger voor labels om genoeg te verdienen om hun personeel van te betalen.
We mogen ons derhalve gelukkig prijzen dat Napalm Records ons heeft benaderd, zelfs nog voordat we een demo aan het label hebben gestuurd. Sommige medewerkers waren bovendien fan vanaf de vroege jaren. Voor ons een ideale samenwerking. Sommigen ken ik zelfs vanwege mijn verleden bij Nuclear Blast.
Behalve werk voor een label heb je ook op andere terreinen wat voor de scene gedaan.
Ik werk nog wel als freelancer voor Metal Hammer. Toen ik metalhead werd in mijn jonge jaren belandde ik snel in de tapetraders-scene. Ik verzamelde livetapes. Het was altijd bijzonder om een pakketje van de andere kant van de wereld te krijgen. Het was heel avontuurlijk om nieuwe bands te ontdekken. Ik was heel actief en kwam in aanraking met verschillende fanzines. Eerst wat kleine, maar daarna kwam ik terecht bij het grotere Ablaze Magazine, een blackmetalmagazine in zwart/wit, maar wel professioneel geprint. Ik distribueerde de demos van onder meer Anathema. Op een gegeven moment ben ik gevraagd door Metal Hammer. Daar ben ik heel actief geweest met het doen van interviews. Op een gegeven moment ben ik wat rustiger aan gaan doen vanwege mijn gezin en de band. Ik doe vooral festivalgerelateerde dingen, zoals reviews en fotografie. Voor verschillende magazines doe ik nog weleens reviews en interviews, afhankelijk van mijn beschikbare tijd.
De scene is inmiddels flink veranderd en gedigitaliseerd. Hoe kijk jij daartegenaan?
Ik ben minder enthousiast over nieuwe releases omdat er enorm veel uitkomt en alle stijlen zo langzamerhand wel verkend en uitgemolken zijn. Het album van Vitriol heeft me overigens wel in positieve zin verrast. Ik heb die van Septicflesh nog niet gehoord, maar verwacht daar wel wat van. De nieuwe van Ghost vind ik teleurstellend. Het is meer twentiescabaret en niet evil meer. Er komen nog steeds goede albums uit, maar het zijn er te veel om de sne te kunnen blijven volgen. In maart alleen kregen we al een lijst van honderdveertig albums om te verdelen over de reviewers. We laten een aantal albums liggen omdat er geen ruimte voldoende is in ons magazine om alles te coveren.
Luister je veel nieuwe muziek?
Ik luister zowel naar nieuwe als oude muziek. Soms pak ik de klassiekers van bijvoorbeeld Morbid Angel erbij. De manier waarop muziek geconsumeerd wordt, is enorm veranderd. Vroeger namen we de tijd om iets nieuws te beluisteren. Nu is dat veel minder het geval, al doe ik het wel als ik ga reviewen.
The Seven is ook zon album dat zijn draaibeurten nodig heeft.
Ja, en dat is dus best tricky. Als ik een review van het album lees, kan ik ook heel snel inschatten hoe vaak iemand naar het album geluisterd heeft en of dat aandachtig gebeurt en oppervlakkig. Als ik een review schrijf, luister ik altijd aandachtig en meerdere keren. Dat is ook wat een artiest mag verwachten. Bovendien mag die een objectief verhaal verwachten, wat helaas in de praktijk niet altijd zo is. Toen ik voor Metal Hammer ging schrijven, keek ik echt op tegen Robert Mller. Hij kon zo mooi spelen met metaforen, zoals in zijn review van Left Hand Path van Entombed. Een ander voorbeeld voor me was Mikko Mattila van Isten, een reden voor mij om me met fanzines bezig te houden, net als het Noorse Slayer magazine.
Volgend jaar bestaat Blacken The Angel dertig jaar. Ga je dat nog vieren of wil je je concentreren op de promotie van The Seven en nieuw materiaal?
We kijken zeker uit naar meer mogelijkheden om live op te treden, maar willen ook tijd vrij nemen voor het opnemen van een nieuw album. We hebben nog wat playthroughs opgenomen en er is nog wat onuitgebracht materiaal. Misschien brengen we wat demomateriaal op vinyl uit. Er zijn wel plannen geweest om oud materiaal opnieuw op te nemen zoals we dat nu doen, maar aangezien de baten niet opwegen tegen de kosten, heeft dat niet onze prioriteit. Er zijn veel plannen, maar de realiteit is dat we moeten kiezen. De focus is op het schrijven van nieuw materiaal en als er tijd over is, kijken we welke andere plannen we kunnen uitvoeren.
