Toch kan k die omschrijving mensen op het verkeerde been zetten, want Abigail Williams vertoont niet bijster veel raakvlakken met een band als Cradle of Filth. De grootste invloeden lijken Emperor en Anorexia Nervosa geweest te zijn, en die bands tappen toch wel even uit nt een ander vaatje dan Cradle of Filth. In The Shadow Of A Thousand Suns is dan ook een behoorlijk volgepropt en druk album geworden, dat zeker voor symfonische black metal-begrippen erg intens klinkt. Die intensiteit heeft de band dan ook zeker gemeen met Anorexia Nervosa (een in mijn ogen behoorlijk onderschatte band met erg interessante composities). De Emperor-invloeden zijn met name terug te horen in het ijzersterke toetsenwerk van Ashley Jurgemeyer, wiens klassieke roots goed terug te horen zijn.
Hoewel Abigail Williams dus nog niet echt een eigen geluid heeft ontwikkeld (behalve Emperor- en Anorexia Nervosa-invloeden komt ook Dimmu Borgir ten tijde van Spiritual Black Dimensions af en toe in mijn gedachten voorbij), hebben we hier wl met een prima debuutalbum te maken. De muziek klinkt intens en krachtig, de nummers zitten goed in elkaar en vergen aardig wat luisterbeurten, en met name de keyboards klinken ditmaal niet, zoals bij veel bands in dit genre het geval is, als een derderangs-instrument. Dat de band nog geen echt eigen identiteit heeft ontwikkeld, valt ze dan ook nog niet echt kwalijk te nemen. De kwaliteiten zijn zeker aanwezig om bij een volgende album een cht meesterwerk neer te pennen. Tot dan neem ik ook absoluut genoegen met dit debuutalbum.
Tracklist:
1. I
2. The World Beyond
3. Acolytes
4. A Thousand Suns
5. Into the Ashes
6. Smoke and Mirrors
7. A Semblance of Life
8. Empyrean: Into the Cold Wastes
9. Floods
10. The Departure
