Hoewel de genreduiding dus wat overdreven is, heeft Woods Of Ypres muzikaal gezien haar zaken uitstekend voor elkaar. De hybride aan stijlen maakt dit tot een bijzonder album. Akoestische passages en cleane zang worden op een soepele manier afgewisseld met grunts, screams en harder gitaarwerk. Door die afwisseling komen de sporadische uitspattingen erg lekker uit de verf, met name in het uitstekende tweeluik The Sun Was In My Eyes. Een ander hoogtepunt is het relatief harde Dragged Across A Forest Floor, dat de volle negen minuten blijft boeien. Het grootste gedeelte van het album trekt echter in sferisch midtempo aan de luisteraar voorbij, waardoor de band meerdere malen lichtelijk aan Agalloch doet denken.
Het moge duidelijk zijn dat dit geen album is voor de fans van uitsluitend pure en rauwe black metal. Daarvoor biedt Woods of Ypres veel te veel afwisseling. Liefhebbers van avontuurlijke metal zullen echter genoeg van hun gading op dit album vinden en met name mensen die de lange, doordachte nummers van een band als Opeth kunnen waarderen, zullen met dit album uit de voeten kunnen. Woods Of Ypres weet meer dan een uur te intrigeren met uitstekende composities en veel afwisseling.
Binnen niet al te lange tijd verschijnt als alles goed gaat het langverwachte nieuwe album van de band: Woods III: Deepest Roots And Darkest Blues. Hopelijk gaat dat gepaard met een heruitgave van dit album, dat inmiddels haast niet meer te verkrijgen is. Eeuwig zonde natuurlijk, want dit album verdient een veel groter publiek dan nu bereikt wordt.
Tracklist:
1. Intro: The Looming of Dust In the Dark (& The Illumination)
2. The Will to Give
3. The Sun Was In My Eyes (Part I)
4. The Sun Was In My Eyes (Part II)
5. Allure of the Earth
6. Shedding the Deadwood
7. Dragged Across a Forest Floor
8. Summer's Envy
9. The Ghosts of Summers Past
10. Outro: The End of August
