Hoewel sommige labelomschrijvingen bijzonder po�tisch zijn, is het altijd maar de vraag in hoeverre de betreffende omschrijving ook daadwerkelijk de lading van de muziek dekt. Zo wordt het nieuwe album van Woods Of Ypres door Relapse Records aangekondigd als �therapeutic downer rock in the vein of Type O Negative, Agalloch and Nachtmystium�. Nogal een verschil met de eerdere omschrijving van de band: �summer black metal�. Hoewel de omschrijving dus een behoorlijke stijlwijziging doet vermoeden, blijkt dat in de praktijk reuze mee te vallen. Gelukkig maar, want ik herinner me de band vooral nog van het uitstekende, heerlijk melancholische Pursuit Of The Sun & Allure Of The Earth.

Ook The Green Album is weer tot de nok (letterlijk, want het album klokt een ruime 78 minuten) toe gevuld met sfeervolle, druilerige klanken, die het midden houden tussen melodieuze black metal, doom metal en een soort klagerige gothic rock. In muzikaal opzicht zit dit album uitstekend in elkaar. Toch is er ten opzichte van het oudere werk een belangrijke wijziging doorgevoerd die voor gefronste gezichten zal zorgen: de tekstuele inhoud van de nummers. De teksten op The Green Album zijn bij vlagen pijnlijk concreet � of noem het oppervlakkig. Voor sommige luisteraars zullen die concrete, aardse thema�s (relatiebreuken, depressie, zelfmedelijden) een absolute afknapper zijn. Ook wat mij betreft sluiten de teksten slecht aan bij de po�tische sound van de band (met als dieptepunt het potsierlijke Retrosleep In The Morning Calm) en dat komt de kwaliteit van het album niet ten goede.

Gelukkig valt er in muzikaal opzicht veel meer te genieten. De nummers laveren moeiteloos tussen mooi en ingetogen (opener Shards Of Love), melodieus en sfeervol (het geweldige Into Exile: "Can You Get Here In 10 Days?"), krachtig en groovend (Wet Leather) en zwaar en doomachtig (Suicide Cargoload - Drag That Weight!). Woods Of Ypres bestaat duidelijk uit gelouterde muzikanten die uitstekend in staat zijn om met meeslepende, melancholische riffs op de proppen te komen. Daardoor weet de band ook de aandacht redelijk vast te houden, ondanks de lengte van het album.

Toch is The Green Album een lichte teleurstelling geworden. Dat hangt dus vooral samen met de tekstuele inhoud � die door de veelvuldige cleane zang en de zeer duidelijke grunts ook niet bepaald te negeren valt. Waar Pursuit Of The Sun & Allure Of The Earth dan ook nog een bijzondere, meditatieve sfeer wist te cre�ren, klinkt The Green Album bij vlagen gewoon te klagerig. Muzikaal gezien is dit gewoon een heerlijk, veelzijdig album, maar helaas houd ik aan The Green Album ook steeds een beetje een naar bijsmaakje over.

Tracklist:
1. Shards Of Love (Hurt Forever)
2. Everything I Touch Turns To Gold (Then To Coal)
3. By The Time You Read This (I Will Already Be Dead)
4. I Was Buried In Mount Pleasant Cemetery
5. Into Exile: "Can You Get Here In 10 Days?"
6. Pining (For You)
7. Wet Leather
8. Suicide Cargoload (Drag That Weight!)
9. Halves And Quarters
10. You Are Here With Me (In This Sequence Of Dreams)
11. Retrosleep In The Morning Calm
12. Don't Open The Wounds / Skywide Armspread
13. Natural Technologies
14. Mirror Reflection & The Hammer Reinvention
15. Our Union (In Limbo)
16. Move On! (The Woman Will Always Leave The Man)