De voorname plek die de songs van Moving Pictures tijdens deze toernee innemen, is geen toeval. Het album vormt namelijk het hoogtepunt uit een lange en indrukwekkende carrire. Met het voorafgaande Permanent Waves en de daarvan afkomstige single The Spirit Of Radio was Rush al een meer radiovriendelijke richting ingeslagen met invloeden uit de new wave stroming. Op Moving Pictures vallen de puzzelstukjes allemaal op hun plaats. De synthesizers voegen een nieuwe dimensie aan het totaalgeluid van de band toe, maar domineren de sound nog niet.
Het gitaarspel van Alex Lifeson eist de hoofdrol voor zich op en maakt van Moving Pictures een hard rockend album. Neem bijvoorbeeld het aanstekelijke Limelight, dat opent met een weergaloze en direct herkenbare gitaarriff, wat de song live zo geschikt maakt als openingsnummer. Tijdens het refrein neemt Lifeson even gas terug, om vervolgens langzaam te versnellen, wat zorgt voor een krachtige dynamiek. Tevens bevat dit nummer een bijzonder fraaie gitaarsolo.
Red Barchetta is gebaseerd op het korte verhaal A Nice Morning Drive van Richard S. Foster en bevat, mede dankzij de tekstuele opbouw, een nog sterkere dynamiek. De song vertelt hoe, in een nabije toekomst waarin oude autos zijn verboden, een man op een zondag een illegaal autoritje maakt. Plotseling verschijnen gigantische luchtautos ten tonele, die de achtervolging inzetten. Het gitaarspel ondersteunt het verhaal perfect door voortdurend de juiste sfeer te creren.
Op Tom Sawyer treden Geddy Lees basgitaar en futuristisch klinkende keyboards op de voorgrond, maar geven de gitaarriffs wederom de genadeklap. Live werd het nummer ingeleid met een korte animatieclip van Stan, Kyle, Cartman en Kenny van South Park, die hun eigen versie ten gehore brachten. Dat zegt genoeg over de populariteit van het nummer. Met een progressief instrumentaal middenstuk belichaamt Tom Sawyer de samensmelting van progressieve rock, hard rock en new wave op dit album. In het afsluitende Vital Signs verwerkt Rush, in navolging van The Police, zelfs reggae-invloeden.
Stuk voor stuk zijn de songs op Moving Pictures uitschieters, waardoor ik er onbeperkt naar kan luisteren. Witch Hunt is een tekstueel sterk epos over angst en vooroordelen, met een angstaanjagend intro en mooie opbouw. Het elf minuten durende The Camera Eye is de laatste lange epic die Rush heeft opgenomen en geeft een sfeervolle impressie van het leven in New York en Londen. Geddy Lee levert hier een sterke zangprestatie. Hij heeft het hoge gekrijs uit de beginjaren definitief achter zich gelaten. Het instrumentale YYZ tot slot opent met de morse code voor YYZ, bevat een mooie oosterse gitaarsolo en zet live de meute aan om mee te hossen, zoals de aanstaande DVD ongetwijfeld zal laten zien.
Tracklist:
1. Tom Sawyer
2. Red Barchetta
3. YYZ
4. Limelight
5. The Camera Eye
6. Witch Hunt
7. Vital Signs
