Twee jaar terug vergeleek mijn collega reviewer van Metalfan.nl Circus Maximus nog met een mengeling van Dream Theater en Symphony X. Op hun tweede album Isolate lijken deze Noorse mannen meer op een mengeling van Queensrche en uiteraard Dream Theater. Deze Noorse band pikken het beste van twee voorgaande bands, en maken er zelf een waar muzikaal feestje van.
Het album Isolate staat als een huis zowel qua compositie als qua performance. Het spel is geweldig en virtuoos en de muziek is interessant genoeg om je er uren mee te kunnen vermaken. De ontzettend hoge zweverige zang van Mike Eriksen lijkt vrij veel op die van Geoff Tate van Queensrche, wat natuurlijk alleen maar als een compliment kan worden gezien. Het instrumentale werk refereert met regelmaat aan loopjes die doen denken aan een van de vele Dream Theater platen. Niets mis mee uiteraard. De nummers zijn niet zo verschrikkelijk lang zoals op hun voorgangers op de eerste plaat van deze heren, maar zitten sterk in elkaar en zijn mooi gebalanceerd. Het oog voor song wordt niet verloren, en zo telt dit album een negental pakkende progresieve liederen. Echte uitschieters zijn er niet, want het is allemaal dik in orde, maar als er dan toch een favoriet genoemd moet worden, is dat zonder twijfel Ultimate Sacrifice.
Een prima tweede album van deze heren uit Noorwegen. Dat er nog maar veel mogen volgen. Misschien jammer dat het allemaal niet zo origineel is, maar dan geldt nog altijd beter goed gejat dan slecht bedacht. Het is dan ook meer zo dat ze goed gekeken hebben naar de grote progressieve acts, en daar hun eigen muziek van proberen te bouwen, dan dat het als twee druppels water op genoemde bands lijkt.
Tracklist:
1. A Darkened Mind
2. Abyss
3. Wither
4. Sane No More
5. Arrival Of Love
6. Zero
7. Mouth Of Madness
8. From Childhoods Hour
9. Ultimate Sacrifice
