De Egyptische sfeer is zo goed als verdwenen, terwijl de band nu regelmatig koers zet richting progressieve metal in het kielzog van een Dream Theater of Pagans Mind. Hansens zang sluit daarbij aan. Zijn hoge stem zal niet iedereen liggen en mist de agressie van zijn voorganger, maar voldoet ruimschoots aan de standaard in het genre en heeft niet het zeurderige accent dat Askholms zang kenmerkte. Op de meeslepende ballad Take Me Home neemt overigens bassist Henrik Fevre de vocalen voor zijn rekening.
Na een kort, griezelig intro laat opener Snowbound horen waar Anubis Gate toe in staat is. Dit lied bevat mooie gitaarmelodien, krachtige tempowisselingen, een pakkend refrein, zeer opvallende percussie, een avontuurlijke instrumentale sectie en een melancholiek outro. Het is echt een nummer dat bij de eerste kennismaking de aandacht al grijpt en bij de tiende luisterbeurt nog steeds nieuwe details prijsgeeft.
Andere uitschieters zijn het afwisselende Beyond Redemption en het pakkende The Final Overture, dat aan het einde van de cd als verborgen track in een ingekorte versie nogmaals voorbijkomt. Hoewel Andromeda Unchained een conceptalbum is, heeft ieder nummer zijn eigen karakter, zowel muzikaal als tekstueel. Elke song geeft namelijk een beeld van de nabije toekomst door de ogen van een andere inwoner.
Met dit album maakt Anubis Gate weer een flinke stap voorwaarts. Ofschoon het instrumentale vakmanschap hoog is, is het resultaat gelukkig geen puur technische krachtpatserij. Onderhuidse emoties krijgen alle ruimte om zich in de luisteraar te nestelen. Liefhebbers van progressieve metal zullen dan ook vele uren luisterplezier beleven aan dit schijfje.
Tracklist:
1. Freak Storm At Post Zeta One Child Missing
2. Snowbound
3. Waking Hour
4. Andromeda Unchained
5. Banished From Sector Q
6. Beyond Redemption
7. Resurrection Time
8. Escape Pod
9. This White Storm Through My Mind
10. The Final Overture
11. Take Me Home
12. Point Of No Concern
13. The End Of Millenium Road
14. The Stars Of Canis Minor
