Om het gedrocht maar meteen bij de strot te grijpen; Anubis Gate speelt exact de soort muziek die je zou verwachten bij het horen van de bandnaam. Kundige heavy metal met de beste elementen uit de zware en mysterieuze bands Tad Morose en Morgana Lefay. Meer specifiek een Egyptisch aandoende sound zoals Iron Maiden die zich aanmat voor het majesteuze nummer "Powerslave". Anubis kneedt die verschillende brokken muzikale krachtpatserij tot een perfect sculptuur. Negen bijna volmaakte nummers, die in niets afkomstig lijken te zijn van een zogenoemde eenheidsworst. Complexe songstructuren met zowel krachtige Iced Earth-achtige riffs als licht moderne n neoklassieke elementen, zonder ook maar een ogenblik de draad kwijt te raken. De flirts met akoestische gitaren zijn meer dan charmant, keyboards zijn toegepast om een majesteus tintje te bewerkstelligen. En het werkt.
"Approaching Inner Circle" benadert heel dicht het gevoel dat de solo's van het Maiden-nummer "Powerslave" gaven. De drang om terug te spoelen om die solo's ng eens te horen, keer op keer de rewind-knop indrukken om jezelf te verzekeren dat het kippenveleffect cht niet weggaat. En dat zit wel goed. Zanger Torben Askholm is een allemansvriendje. Hij lijkt te lenen van zowel Hansi Kursch (Blind Guardian) als Joachim Cans (Hammerfall) maar lijkt voornamelijk tussen die twee en de anonieme groep kloonzangers te zweven. Niet dat het iets uitmaakt, het klinkt namelijk best okay.
Dit alles speelt de band ogenschijnlijk zo moeiteloos klaar dat eenieder zich af gaat vragen waarop de genregenoten van deze zo getalenteerde Anubis Gate zo op aan het prutsen zijn. A-klasse heavy metal met een progressief tintje. Hier wordt een mens weer blij van.
Tracklist:
1. Sanctified
2. Kingdom Come
3. Future Without Past
4. Curfew
5. Children Of The Pauper King
6. Approaching Inner Circle
7. The Wanton Blades Of Lust
8. Epitome Of Delusion
9. Endless Grief
10. A Perfect Forever
