Schijnbaar maakten de mannen van Twelve Tribes zo�n twee jaar geleden lichtelijk indruk met hun debuutalbum The Rebirth Of Tragedy, al moet ik zeggen dat mij dat succesje volkomen ontgaan is. Opvolger Midwest Pandemic krijgt eveneens veel positieve reacties in de metalpers, maar waarom deze Amerikanen zo bejubeld worden snap ik niet helemaal.

Ok, het album kent op een aantal momenten een ongelofelijke intensiteit en wisselt beukmomenten af met mooie, rustige en melodieuze passages � la Killswitch Engage, maar dat alleen levert geen topalbum op. Het juiste woord voor Midwest Pandemic is eerder �middelmatig�. De schreeuwerige en heldere vocalen van Adam Jackson zijn goed om aan te horen, maar niet bijzonder. De songs op zich zitten goed in elkaar, maar op het afsluitende The Recovery In Three Parts na steekt er niks boven de middelmaat uit.

Er zijn maar weinig �cht goede metalcorebands, en wat mij betreft hoort Twelve Tribes daar (vooralsnog) niet bij. Midwest Pandemic is een degelijk album, met enkele goede songs die laten horen dat Twelve Tribes over potentieel beschikt. Totdat het echte meesterwerk er is zal ik af en toe Midwest Pandemic eens een draaibeurt geven, maar heel vaak zal dat niet zijn.

Tracklist:
1. National Amnesia
2. Muzzle Order
3. Televangelist
4. Pagan Self Portrait
5. History Versus The Pavement
6. Monarch Of Dreams
7. Librium
8. Verona
9. The Nine Year Tide
10. Midwest Pandemic
11. The Recovery: In Three Parts
I: God Bless You, Good Thief
II: Towers And Victors
III: Bridge To The Sun