Op Assembly en Musique was plots een ander Theatre Of Tragedy te horen. Ten opzichte van de klassiekers Theatre Of Tragedy en Velvet Darkness They Fear, allebei typische gothic-metalplaten, kwam men nu met elektro-, pop- en zelfs industrialinvloeden op de proppen. Wie hoopte dat op het zesde album Storm terug wordt gegrepen naar de stijl uit Theatre Of Tragedys hoogtijdagen moet ik teleurstellen. Storm bevat ook weer de nodige elektro- en popelementen, maar gelukkig zijn de gitaren niet helemaal naar het verdomhoekje verwezen.
Als opvolgster van Liv is voormalig The Crest-zangeres Nell Siglund aangetrokken. Haar stemgeluid doet denken aan dat van Liv zelf! Siglund beschikt eveneens over een zachte, lieve, pop-achtige stem en haar prestaties op Storm laten eigenlijk weinig te wensen over. Dankzij haar inbreng zijn nummers als Begin & End, Voices en vooral het titelnummer na een enkele luisterbeurt niet meer uit je hoofd te krijgen. De ietwat aparte zang (je kan het bijna fluisteren noemen) van haar mannelijke collega Raymond Rohonyi is er een waar je van moet houden.
Hoewel ik begrijp dat Theatre Of Tragedy niet stil wil blijven staan, prefereer ik persoonlijk de sound van mid jaren negentig, toen de gitaren en piano een veel belangrijkere rol speelden, grunts te horen waren en het geheel een stuk donkerder klonk. Toch kan ik er niet onderuit dat Storm zeker een aantal zeer aardige nummers bevat en dankzij de nieuwe zangeres wel degelijk de moeite waard is.
Tracklist:
1. Storm
2. Silence
3. Ashes And Dreams
4. Voices
5. Fade
6. Begin & End
7. Senseless
8. Exile
9. Disintegration
10. Debris
