Dat laatste kan overigens best. Een mobieltje heb ik sinds, nou, misschien 1,5 jaar pas en nog steeds stop ik `m vol overtuiging in mijn mond om te constateren dat je het ding echt niet kan eten of probeer ik de tv ermee aan te krijgen.
Maar dat terzijde allemaal. Waar het om gaat is dat ik laatst weer eens verbaasd heb gestaan over hoe makkelijk men tegenwoordig bepaalde muziek onder een bepaalde noemer schuift.
Onder het mom van death metal heb ik onlangs de nieuwe cd van The Project Hate mogen ontvangen. Maar lieve mensen, als dit DM is, ben ik ma Flodder. Oke, Jrgen Sandstrm van de vroegere Grave op vocalen, dat klinkt veelbelovend, evenals als de eerste 20 seconden van deze cd die snoeihard en bruut door het huis galmden. Maar eigenlijk is The Project Hate, voor zover we in hokjes mogen denken, meer elektro-gothic met een heel dun DM-sausje die Sandstrm nog wel enigszins aan elkaar weet te brullen.
Totaal niet my cup of tea dus. En middels list en bedrog bij mij beland. Tja, en wat moet je dan met zo`n exemplaar
The Project Hate bestaat al wat jaartjes. Toegegeven, ik hoor daar nu voor het eerst van, maar dit gezelschap telt al 4 albums en de 5de is sinds dit najaar circulerende. Armageddon March Eternal - Symphonies Of Slit Wrists, dat is niet alleen een hele mond vol, maar ook een hele schijf vol. Want deze cd staat bol van muzikale wendingen, invloeden en gastoptredens.
Om het nog maar nadrukkelijk te herhalen The Project Hate is geen death metal. Hoewel deze band overal wel op deze manier wordt vermeld is deze illusie niet juist. En ondanks het feit dat Jrgen Sandstrm het nieuwe album een denderende opening geeft doet de muziek zelf behoorlijk elektrisch aan domineren de engelenvocalen van Jonna Enckell die qua sound een beetje tussen de latere Aftere Forever, Autumn en Trail of Tears ( toen ze nog een zangeres hadden) in zit. Mijn god, wat je voor zo`n recensie allemaal wel niet moet luisteren.
De muziek, hoe je het wendt of keert, zit niet al te beroerd in elkaar ( je moet er uiteraard wel van houden), de muzikanten weten hun noten wel te spelen. Ook op de productie valt weinig aan te merken, maar ook dat is niet vreemd met oa Dan Swan himself als de drijvende kracht er achter.
In wezen is Armageddon March Eternal - Symphonies Of Slit Wrists een vrij rijk album. Geenzins saai ook. Veel invloeden komen voorbij, hoewel de elektro-gothic basis wel heel nadrukkelijk aanwezig is. Maar ook de DM- tintjes komen van tijd tot tijd boven water, waardoor het album plots behoorlijk hard klinkt. Naast de vaste garde hebben een hoop mensen meegedaan aan de tot stand koming van deze plaat. En niet de minste namen. Op het nummer At The Entrance To Hell's Unholy Fire zingen maar liefst 12 gastvocalisten mee, oa van de bands Unleashed, Defleshed, Dead End World, Hydra en wederom Grave.
Nouja, ik ga dit niet warm aanbevelen verder. Een cijfer blijft eveneens uit, want hoe moet ik dit in godsnaam beoordelen? Wel wederom een waarschuwing de genreaanduiding van dit project is een instinker. Zo, nu moet Grave gedraaid worden, misschien kom ik hier dan nog enigszins overheen.
Tracklist:
1. At the entrance to hell's unholy fire
2. The bleeding eyes of a breeding whore
3. I see nothing but flesh
4. Resurrected for massive torture
5. We couldn't be further from the truce
6. Godslaughtering murder machine
7. Symphony of the deceived
8. Loveless, godless, flawless
