Bij het eerste nummer "Sweat" is het al goed raak. De song is kort, krachtig, zwaar. Een stuk dynamiet. Toch vinden we hier reeds de basis voor de toekomst (harde riffs, bezwerende melodie en een stukje double bass drumming dat kan tellen). Ook Maynards tekst en zang zit meteen goed. Het grijpt je bij de keel en laat je met moeite los.
"Hush" is Tools kortste song (tenzij je de experimentele stukjes op "Aenima" en "Lateralus" als liedjes beschouwt) en gaat over vrije meningsuiting. De gitaarriff is hier dominant. "Part of me" draagtal de zaden van een nummer zoals "Schism" in zich. Er zitten een paar zeer ongebruikelijke maten en ritmes in dit nummer, waardoor het moeilijk is om simpel met je hoofd mee te "bangen".
De twee daaropvolgende nummers "Cold and Ugly" en "Jerk-Off" zijn live-nummers. Maynards korte introducties voor de songs zijn grappig en cool. De liedjes laten tevens horen hoe intens Tool toen reeds was. We worden om de oren geslagen met riffs, verbijsterend mooie melodien, veel ongelofelijke drumslagen en bas die soms beukt en op andere momenten (het middenstuk van "Jerk-Off") de band op gang houdt. En, zoals altijd, de stem van Maynard die alles overdondert met zijn uithalen. Het laatste liedje "Opiate" mag, voor mij althans, in elke top-tien aller tijden staan. Maynard zingt over verkrachtende priesters terwijl de band op z'n gewone manier voortspeelt. Wat ze de laatste twee minuten echter tonen, is van een ongevenaard kaliber. Nadat Maynard letterlijk brult "rape you", is de band vertrokken. We krijgen een soort een mengeling van metal met sjamanistische invloeden, want de hypnotiserende drums in combinatie met de beukende bas en gitaar, zorgen voor een zelden geziene "wall of sound". Het album bevat ook nog een "hidden track" die erg leuk is om naar te luisteren.
Deze Ep is meer waard dan de meeste andere "volwaardige" cd's bij de platenboer. Wees niet bang om teleurgesteld te zijn, en koop hem.
Tracklisting:
1. Sweat
2. Hush
3. Part Of Me
4. Cold And Ugly (live)
5. Jerk Off (live)
6. Opiate
