Op de cd horen we een brede invloed van muziek soorten, want het is een goede combinatie van gothic en rock met hier en daar invloeden uit de jaren zeventig (hammond!). De muziek is uitermate sfeervol, maar door het up-tempo ritme rockt het lekker weg. Afgezien van de twee ballad-achtige songs (The Organ en Rainy Day Away), is het tempo wel de hele tijd hetzelfde. Daardoor zit het met de variatie niet echt snor. Ook staat er een draak van een nummer op de cd, namelijk Sister Sinister. Wat een vrselijk refrein is dat en ik snap niet dat ze dat zo opgenomen hebben. Verder zijn Dystopia en A Trip With the Moon de wat mindere nummers.
Gelukkig maakt de relaxte sfeer veel goed en hebben de heren van Lake Of Tears echt hoorbaar plezier in het bespelen van hun instrumenten. Vooral Johan Oudhuis vermaakt zich prima op de drums en gaat af en toe lekker te keer, bijvoorbeeld tijdens de solo van The Greyman. De gitaren zijn over het algemeen rustig en clean, terwijl de solo's toch af en toe aan de heftige kant zijn. Dan heb ik volgens mij alles wel weer gezegd over Black Brick Road. Ik vermaak me prima met deze cd en ik hoop dat de band nu niet weer zonder inspiratie komen te zitten. Maar ik vind wel dat er nog meer in zit.
Tracklist:
1. The Greymen
2. Making Evenings
3. Black Brick Road
4. Dystopia
5. The Organ
6. A Trip With the Moon
7. Sister Sinister
8. Rainy Day Away
9. Crazyman