Het is moeilijk om de band te vergelijken. Een band als Opeth schiet als referentie door mijn hoofd, vanwege de gelaagdheid en complexiteit van de nummers, maar daar houdt het dan ook mee op. Ook moet ik af en toe denken aan het laatste album van Edge of Sanity, vanwege de uitstekende songstructuren en de sterke cleane zangpartijen, maar ook die vergelijking is maar marginaal. Over naar het album zelf dan maar.
Ieder nummer is haast een heel album op zichzelf, zo veel prachtig uitgewerkte ideen bevat Back to Times of Splendor. Of het nu de harde, epische opener And the Mirror Cracked (met prachtige, ingetogen tussenpassages), het mysterieuze en bij tijd en wijle op hol geslagen Alone I Stand In Fires, of de twee magni opi Back to Times of Splendor (het gevoelige begin alleen al is een reden om dit album aan te schaffen) en The Sleep of Restless Hours is, Disillusion weet op dit zinderende debuut overal de juiste snaar te raken. Ik kan wel blijven uitweiden over de sfeer, afwisseling, instrumentale hoogstandjes, talloze kippenvel-momenten en zinderende composities, maar dit is nu echt zon album dat eigenlijk met geen pen te beschrijven valt.
Hoewel de band al tien jaar bestaat, heeft men dus al die tijd liggen broeden op dit debuutalbum, want verder zijn er alleen een paar demos en een E.P. verschenen. Iedere liefhebber van innovatieve, niet-hedendaagse metal raad ik in ieder geval ten zeerste aan dit album te beluisteren. Voor mensen die hun metal wat conservatiever willen: zet voor een keer je muzikale duikbril op en spring in het diepe. Het is misschien eng in het begin, maar de beloning zal des te groter zijn. Disillusion plaatst zich met dit album in n klap in de eredivisie van de metal en ik kan niet wachten tot ik de kans krijg deze heren live aan het werk te zien.
Tracklist:
1. ... And The Mirror Cracked
2. Fall
3. Alone I Stand In Fires
4. Back To Times Of Splendor
5. A Day By The Lake
6. The Sleep Of Restless Hours