Onze favoriete gedreadlockte Noorse trol heeft een nieuw album uit. Voor z'n zevende studio-album heeft Mortiis zijn muzikale entiteit getransformeerd in een heuse band, met als gevolg dat The Grudge meer song-based is dan de vorige albums en een wat prominentere rock-edge kent. Maar wat The Grudge vooral typeert is een grotere manifestatie van industrial, electro en synthpop invloeden, wat natuurlijk ook wel te verwachten was na het voor Mortiis baanbrekende The Smell of Rain van 2001. De sympathieke trol laat zich zoals vanouds niet leiden door verwachtingen en hoop van de krimpende groep metalliefhebbers die hem nog volgen en is bereid een deel van z'n fanbase tegen zich in het harnas te jagen, hopelijk om plaats te maken voor een nieuwe groep volgelingen.

The Grudge is met z'n vele beats en opzwepende ritmes een dansbare Mortiis plaat die uitermate geschikt is voor gothic/wave/electro-parties. Alle ingredi�nten zijn aanwezig: harde industrial klanken en dancebeats die de voetjes wel van de vloer moeten krijgen, de nodige darkwave en EBM trekjes evenals duistere, introspectieve teksten. Ik ben zelf niet een groot liefhebber van de stijl die Mortiis zichzelf aangemeten heeft, maar de kwaliteit van zijn composities is ononkenbaar en op dat niveau heb ik The Grudge dan ook wel leren waarderen.
De permanente aanvulling van gitaar komt de sound erg ten goede; met name nummers als Decadent & Desperate en Gibber hebben een lekker agressieve rocky 'edge'. De gitaren staan vrij laag in de mix en klinken wat mechanisch, waardoor ze erg goed vermengen met de elektronische elementen van de sound. Op vocaal gebied is er ook duidelijk een evolutie merkbaar: Mortiis klinkt op dit album een stuk vertrouwder en veelzijdiger dan op The Smell of Rain.

Wat me verder boeit aan The Grudge is de dikke laag aan effecten die zo'n beetje elk nummer wel kent. De vele details voorzien het album van een extensieve houdbaarheidsdatum, aangezien je na een paar beluisteringen nog lang niet alles gehoord hebt wat er te horen valt. De duim omhoog voor een indrukwekkend staaltje boetseerwerk van de kant van Mortiis.
Wat betreft zijn nieuwe nummers zijn met name Way Too Wicked (een zeer heavy, bombastisch nummer), het titelnummer (confrontatief met interessante, persoonlijke teksten en goede vocalen) en het al genoemde Decadent & Desperate uitschieters.

The Grudge is de meest creatieve en verfijnde plaat die Mortiis tot nu toe uitgebracht heeft. Daarnaast heeft het album bij mij waardering opgewekt voor een stijl van muziek die doorgaans niet echt in mijn straatje ligt. Luister er eens goed na, en besluit dan of je het wel of niet trekt. Wellicht is het resultaat verrassend.

Tracklist:
1. Broken Skin
2. Way Too Wicked
3. The Grudge
4. Decadent & Desperate
5. The Worst In Me
6. Gibber
7. Twist the Knife
8. The Loneliest Thing
9. Le Petit Cochon Sordide
10. Asthma