De werkelijkheid is vaak enger en naargeestiger dan veel spookverhalen die mensen elkaar vertellen. Dat is een boodschap die de Finse occulte doomrockgroep Mansion zich heel goed realiseert. De band richt zich op het verkennen van het Kartanosme: een kleine, religieuze cultus die in de jaren twintig tot en met de jaren vijftig van de vorige eeuw in Finland actief was. Deze sekte predikte strikte zelfdiscipline en onthouding en geloofde dat de toorn Gods ieder moment op de ongelovigen kon losbarsten. Door de ideen van deze sekte onderdeel te maken van de teksten, ontstaat op Second Death een bijzonder naargeestige sfeer, die beter werkt dan de clichmatige teksten waarop veel bands in het genre zich lijken te beroepen. De ronduit macabere hoes waarschijnlijk een oude foto van dit beklemmende gezelschap spreekt boekdelen.
Second Death heeft qua conceptuele inhoud en vormgeving dus al een streepje voor op veel genregenoten, maar dan moet die voorsprong wel verzilverd worden met goede muziek. Gelukkig blijkt dat wel goed te zitten bij Mansion. De Finnen maken een combinatie van doom metal en psychedelische invloeden die verre van origineel is, maar qua uitvoering uitstekend in elkaar zit. Denk aan Jex Thoth en Blood Ceremony, maar dan trager, slepender, dreigender en zonder de toevoeging van tierelantijntjes als de fluitpartijen van laatstgenoemde. Mansion bloeit vooral op in het contrast tussen grimmige, repetitieve doomriffs en de etherische, bedwelmende dubbele zang, bestaande uit de plechtstatige exclamaties van zanger Osmo en het bezwerende, meanderende stemgeluid van zangeres Alma.
De nummers zijn overwegend lang ze klokken niet zelden rond de negen minuten en relatief monotoon qua instrumentatie. Traag en omineus komen de doomriffs de oorschelpen binnenrollen, nu eens vergezeld door bibberige orgelpartijen en sinister gefluister (No Funeral), dan weer ineens aangedreven door een onverwachte, ploegende versnelling als een oude diesel (In The Court Of The Sorrowless). Het tempo ligt meestal laag, maar desondanks is Second Death bij vlagen een behoorlijk stevig album. Neem bijvoorbeeld de uitermate zware riffs in het fantastische Heathen Hole, die een hoog mammoetgehalte hebben. Door het toevoegen van lagen aan gitaar- en ambienteffecten eindigen sommige nummers in een welkome waas van fuzz en feedback. In de tragere passages zijn raakvlakken met Ghost aanwezig, maar tegelijkertijd is de muziek van Mansion veel minder theatraal.
Hoewel Second Death in eigen beheer verschijnt, kan ik me niet voorstellen dat Mansion geen onderdak zou kunnen vinden bij een fatsoenlijk label. De muziek van dit gezelschap is namelijk geweldig en met het concept achter het album heeft de band een unieke invalshoek gevonden, waarmee de dreigende, spookachtige sfeer van de muziek alleen nog maar meer versterkt wordt. Deze muziek verdient zeker een breder publiek!
Tracklist:
1. Procession
2. Sword Of God
3. No Funeral
4. Heathen Hole
5. In The Court Of The Sorrowless
6. Second Death
7. You Are Suspicious
