Een nieuwe Arena, met de zoveelste nieuwe zanger, de vijfde als ik goed geteld heb. In 2020 verliet vocalist Paul Manzi de band en het bleef even onduidelijk wie zijn opvolger zou worden. Dat is verrassend genoeg Damian Wilson - d� Damian Wilson die al zoveel bands en projecten van een gouden randje heeft voorzien met zijn prachtige, gevoelige stemgeluid. Het concept en de teksten komen weer van toetsenist Clive Nolan. De pretentieuze titel van de elfde langspeler The Theory Of Molecular Inheritance is gebaseerd op het idee dat moleculen van overleden mensen later terugkeren in andere vormen van leven. In de natuurkunde staat dit bekend als de theorie van moleculaire erfenis � en voila: we hebben een prima titel voor een progressief rockalbum.

Gek genoeg is Arena � ondanks mijn affiniteit met progressieve metal en rock � la Threshold, I.Q., Riverside en Pain Of Salvation � altijd onder mijn radar gebleven. Bij veel liefhebbers van het genre zal de groep echter bekend zijn, niet in de laatste plaats vanwege de sterke bezetting (met muzikanten van symfonische rockgrootheden Marillion en Pendragon). Een voordeel heeft mijn onwetendheid ook: ik kan deze nieuwe plaat behoorlijk onbevangen beluisteren, zonder vergelijkingen met oudere zangers, fanfavorieten en nostalgische (over)waarderingen van klassieke albums te hoeven meewegen.

�Elegant� is de term die het eerst in me opkomt om The Theory Of Molecular Inheritance te beschrijven. Het album is vrij rustig en kent nummers die bedachtzaam en zorgvuldig zijn opgebouwd. Er is veel aandacht voor gevoelig pianowerk en Wilson krijgt regelmatig alle ruimte om zijn kwaliteiten te etaleren. Zo voelen het minimalistische 21 Grams en Confession bijna als ballads uit een musical, met de spotlights slechts gericht op Wilson en Nolan. Op andere momenten bouwt Arena wat stevigere symfonische rockelementen in. Zo zijn The Equation (The Science Of Magic) en Field Of Sinners prachtige nummers, vol ontroerende pianomelodie�n en subtiele strijkers, maar ook met voldoende ruimte voor kamerbrede rockpartijen, waarin met name in eerstgenoemde track de geest van Ayreon te ontwaren valt. The Heiligenstadt Legacy ontpopt zich tot een van de stevigste nummers dankzij enkele passages met lekker gierend gitaarwerk. Tegelijkertijd blijft het allemaal zeer binnen de grenzen van het betamelijke.

Het knappe aan dit album is dat Arena de aandacht meer dan een uur moeiteloos weet vast te houden. Vaak verschieten bands hun kruit in de eerste helft van hun releases, maar de tweede helft van The Theory Of Molecular Inheritance is zelfs nog sterker dan de eerste. Met Under The Microscope en Integration weet het vijftal te boeien met frisse en sprankelende instrumentatie, waardoor de progressieve kant van de band beter uit de verf komt. Maar nog knapper is dat de heren erin slagen om de toch wel wat abstracte thematiek invoelbaar te maken, waardoor de plaat een affectieve diepgang herbergt die nogal eens ontbreekt in dit genre. Een mooi werkstuk, dat uitnodigt om de rijke discografie van Arena in te duiken.

Tracklist:
1. Time Capsule
2. The Equation (The Science Of Magic)
3. Twenty-One Grams
4. Confession
5. The Heiligenstadt Legacy
6. Field Of Sinners
7. Pure Of Heart
8. Under The Microscope
9. Integration
10. Part Of You
11. Life Goes On