Er is de laatste tijd weinig reden tot optimisme voor Oekrane, sinds Rusland in februari 2022 het land binnenviel. Menig bewoner heeft wel iets anders aan zijn hoofd dan het maken van muziek. En toch slagen bands erin om, ondanks alle vernietiging en ellende, nieuwe muziek te creren. Zo verschijnt eerder dit jaar het nieuwe werkstuk False Light van de uitstekende post-blackmetalband White Ward. Ook de meest bekende blackmetalband van het land of in ieder geval die met de meest respectabele staat van dienst als het op de constante kwaliteit van de muziek aankomt brengt dit najaar een nieuw album uit. Ik heb het natuurlijk over Drudkh, de groep rondom gitarist en bassist Roman Saenko. All Belong To The Night is de twaalfde full-length van de mannen in negentien jaar.
De zeer fraaie hoes ziet er alvast uitnodigend uit, zeker in deze donkere winterdagen. De band trakteert ons op vier lange, uitgesponnen nummers die qua stijl een terugkeer beloven naar de sound van de eerste albums. Aangezien Forgotten Legends (2003), Autumn Aurora (2004) en Blood In Our Wells (2006) bij velen als absolute klassiekers te boek staan, maakt dat op voorhand nieuwsgierig. Nu is het overigens ook weer niet zo dat de stijl van Drudkh ingrijpend is veranderd door de jaren heen. Het zijn vooral accentverschuivingen - wat lichte post-rockinvloeden, een wat modernere sound maar de basis van de muziek is altijd hetzelfde gebleven: melancholische black metal met meer sfeer dan een glooiende winterzon in een besneeuwd landschap. Muziek waarin de kracht van herhaling optimaal wordt benut door middel van meeslepende, repetitieve riffs en lange, instrumentale gedeeltes.
All Belong To The Night klinkt vooral enorm gedreven en gefocust. Met een speelduur van drie kwartier, verdeeld over vier nummers die qua lengte variren tussen de acht minuten en een kwartier, bevat het album geen noot te veel. Drudkh slaagt er mede door de uitstekende productie al vanaf de eerste seconden in om de luisteraar naar een andere wereld te transporteren. In gelijke hoeveelheden grimmig en dromerig, blijkt van de muziek van dit gezelschap nog altijd een zeer hypnotiserende werking uit te gaan. Vooral het rauwe drumgeluid is prominenter aanwezig dan voorheen. Dat is weliswaar even wennen, maar bevalt na enkele luisterbeurten eigenlijk heel goed. Het drumwerk is namelijk verrassend genuanceerd en afwisselend. Verder valt op dat frontman Thurios hartstochtelijker dan ooit klinkt. De screams lijken uit zijn tenen te komen.
De teksten op All Belong To The Night zijn deels gebaseerd op het werk van de Oekraense dichter Yakiv Savchenko, die in 1937 werd gexecuteerd door het Stalinistische regime. De parallel met het heden is ongemakkelijk en kan tegelijkertijd als een daad van verzet genterpreteerd worden, maar ook zonder de volledige betekenis en diepgang van de teksten te kunnen doorgronden, valt er genoeg te genieten. All Belong To The Night laat namelijk horen hoe Drudkh is gegroeid in het aanbrengen van subtiele accenten binnen de composities. Met name het lange, afsluitende Поки Зникнем У Млі (Till We Become The Haze) onderscheidt zich door zijn dynamiek in het drum- en gitaarwerk. Maar ook op andere momenten valt op hoe subtiel de band onder de hypnotiserende bovenlaag te werk gaat. Luister maar eens naar de plechtige, cleane zang aan het eind van Нічний (The Nocturnal One) en de akoestische passages en sjamanistische drumroffels in Млини (Windmills).
Kortom: All Belong To The Night blijkt een zeer fraai en sfeervol werkstuk, dat duidelijk in de typische Drudkh-stijl past, maar ook laat horen hoe de band blijft doorontwikkelen. Dit is de perfecte soundtrack om in de donkere dagen mee weg te dromen.
Tracklist:
1. Нічний (The Nocturnal One)
2. Млини (Windmills)
3. Листопад (November)
4. Поки Зникнем У Млі (Till We Become The Haze)
