Drudkh is nooit een band geweest van de muzikale hoogstandjes. De kracht schuilt juist in het effectieve simplisme waarmee de composities zijn opgebouwd. Met twee of drie lange riffs en een incidentele tempowisseling per nummer is het vaak wel bekeken. De muzikanten gaan echter wel zeer gevarieerd om met deze spaarzame noten, zodat er toch voldoende ontwikkeling en dreiging in de muziek zit. Op Eternal Turn Of The Wheel kiest men wederom voor die uitgeklede aanpak. Waren de vorige twee platen iets complexer, het is nu weer die combinatie van rauwe black metal en slepende melodien die de hoofdrol speelt. Zonder al te gekke foefjes en effecten, eigenlijk precies zoals dat op de eerste drie albums het geval was.
De vijf songs (inclusief intro) bevatten weer alle elementen die Drudkh al vanaf de eerste cd tot zo'n unieke band maken. Met andere woorden: kille gitaarriffs, melancholische melodielijnen, barbaarse zangpartijen en afwisselend doch eenvoudig drumwerk. Heel af en toe voegt men daar een flinterdun keyboardpartijtje aan toe, maar meer dan een ondergrondje hoef je niet te verwachten. Nee, het zijn juist de fraaie vertragingen die de show stelen. Zo kent When Gods Leave Their Emerald Halls tegen het einde zo'n vertraging waarin de akoestische gitaar voor fraaie accenten zorgt. Iets progressiever gaat het er aan toe in het mooi opgebouwde Night Woven Of Snow, Winds And Grey-Haired Stars, waarin ook de basgitaar een redelijk grote rol speelt. Door het effectieve samenspel tussen gitaarriff en keyboard, komt de sfeer van Autumn Aurora wel heel dichtbij.
Na het enigszins vlakke Handful Of Stars weet Drudkh gelukkig weer te betoveren. Ondanks dat sommige nummers eindigen in een laffe fade, staat er geen zwakke compositie op dit enigmatisch getitelde werkje. Het songmateriaal klinkt bovendien helder en krachtig door de prima productie die de rauwe randjes laat zitten waar ze horen. Er mag dan geen weemoedig meesterwerk als Wind Of The Night Forests op het album aanwezig zijn, dit is toch het geluid waarmee Drudkh het beste uit de voeten kan. Geen fluitjes of invloeden uit de postrock, maar die fijne zalvende mix van ijskoude black metal, meeslepende melodien en een licht laagje folk. Zo horen we dat graag.
Tracklist:
1. Eternal Circle
2. Breath Of Cold Black Soil
3. When Gods Leave Their Emerald Halls
4. Farewell To Autumn's Sorrowful Birds
5. Night Woven Of Snow, Winds And Grey-Haired Stars
