Gelukkig, ze bestaan nog. Van die bands met platen die je omverblazen en waarbij je even geen flauw idee hebt van waar je nu eigenlijk naar luistert. Dat geldt in het bijzonder voor de tweede langspeler van het Amerikaanse The Offering. De veelkleurige olifant die de cover siert van Seeing The Elephant is wellicht een hint naar de muzikale veelzijdigheid van het kwartet. Of misschien is het wel een psychedelische nachtmerrie, waarvan de gelige ogen zowel hoopvol als wanhopig kunnen worden opgevat. Je kunt erin zien wat je wil en tot op zekere hoogte geldt dat ook voor de storm van geluid waar je als luisteraar op wordt getrakteerd.
The Offering kon drie jaar geleden op veel enthousiasme rekenen voor zijn veelkleurig debuutalbum HOME. Lofredes zullen ook worden afgestoken op deze tweede schijf. De wervelwind van moderne metal omvat ditmaal tien nummers, waarvan de eerste paar genadeloos overweldigen. Het geluid is overduidelijk modern, maar dat dekt de muzikale inhoud van dit viertal nauwelijks. Er komen flarden van nu-metal, death, thrash en progrock voorbij. Zelfs jazzriedels en geluiden die meer bij chaotische noise passen dan bij een band die van dit alles aanlokkelijke en goed klinkende songs weet te bakken. Buitengewoon knap, want wanneer je eenmaal aan de wilde geluidsbrij gewend bent geraakt, ontwaren zich tussen al dat gitaargeweld pakkende en moderne nummers.
Het schrijfwerk is grotendeels in handen van gitarist Nishad George. Zijn nummers staan emotioneel en tekstueel bol van persoonlijk leed, maar ze gaan ook over maatschappelijke thema's (bijvoorbeeld Flower Children). Het kleine en grote heeft een plaats in de muziek van de snarenplukker, maar nimmer verliest hij de song uit het oog. Het brede scala aan gevoelens moet een plaats en uitlaatklep krijgen, zowel het harde en rauwe, alsook het intieme en het introspectieve van bescheiden formaat. Tussen het energieke, chaotische beukwerk van Rose Fire en Ghost Mother zijn er dan ook rustigere, korte intermezzo's te vinden in de vorm van de titelsong en Tipless. Het mystieke My Heroine en melodieuze Tiny Disappointments komen nog het meest in de buurt van ballads. Al liggen grootse, ruige uitspattingen daar ook constant op de loer. Dat geldt ook voor het afsluitende Esther Weeps, dat als enige track een duidelijk minpunt heeft in de vorm van plastic klinkend gesnik bij aanvang van het nummer.
Op het overige materiaal valt weinig aan te merken. Vooral de openingstrack W.A.S.P. maakt indruk met enerzijds een aangenaam melodieus en progressief middendeel en anderzijds meedogenloos, modern beukwerk, maar bij een volgende luisterbeurt komt het eerdergenoemde, wilde Rose Fire keihard binnen. In n woord fantastisch! Vocalist Alexander Richichi is veelzijdig met priemend hoge uithalen, aangename cleane partijen en brute schreeuwen die uit zijn tenen lijken te komen. De veelzijdigheid die de band als geheel kenmerkt, geldt dan ook voor ieder van de leden.
Het enthousiasme waarmee debuutalbum HOME enkele jaren geleden werd ontvangen, is ook op dit nieuwe materiaal van toepassing. Er gebeurt zoveel op dit album, dat het niet snel zal vervelen. Wanneer je het warm krijgt bij de gedachte aan een band die invloeden van Nevermore, Shining (Nor), System Of A Down, Slipknot, Psychotic Waltz en weet ik veel wat nog meer, combineert tot een geweldig klinkende mix, mag je The Offering met Seeing The Elephant niet aan je voorbij laten gaan.
Tracklist:
1. W.A.S.P.
2. Ghost Mother
3. Tipless
4. Rose Fire
5. Seeing The Elephant
6. My Heroine
7. Flower Children
8. Tiny Disappointments
9. With Consent
10. Esther Weeps
