Als de term grindcore valt, denkt het gros aan herrie: korte tracks met blastbeats, razendsnelle riffs, een raggende bas en extreme vocalen. Hoewel veel bands in het genre zich beperken tot een dergelijke aanpak, zijn er ook genoeg die grensverleggend bezig zijn. Neem GridLink, Discordance Axis of, jawel, Napalm Death. Wormrot, dat op het vorige album Voices (2016) al experimenteert met verschillende stijlen, kun je gerust aan dat rijtje toevoegen. Dat valt echter in het niet bij wat we met Hiss voorgeschoteld krijgen.
Je zou een boek kunnen schrijven over wat er allemaal gebeurt in de 33 minuten die deze vierde full-length duurt. Hoewel de gemiddelde tracklengte zon anderhalve minuut is, wisselen de Singaporezen in dat korte tijdsbestek tussen verschillende stijlen. Zo horen we hardcore, grind en crossover in het fantastische Behind Closed Doors), grind, Slstafir-achtige atmosferische rock, speed metal en crossover in Voiceless Choir en hardcore, powerviolence en industrial in Sea Of Disease.
Vocaal is het al net zon potpourri. Screams, grunts, hardcorevocalen, gangshouts, cleane zang, screamo, blackmetalscreams, gefluisterde en gesproken stukken: alles komt aan bod bij Arif Suhaimi, die na vijftien jaar trouwe dienst de band helaas heeft verlaten. Waar je bij sommige bands hoort dat iemand niet mee kan komen in de experimenteerdrift, hebben ze daar (tot nu toe) bij Wormrot absoluut geen last van, al valt het basspel op een enkele keer niet op.
In elk nummer gebeurt bovendien wel iets memorabels. Neem de cleane, Fear Factory-achtige zang in Broken Maze. het inventieve tribal-drumspel in Pale Moonlight of het basspel in Desolate Landscapes. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de diepgang in het gitaarspel middels inventieve harmonien. Dat horen we in meerdere tracks. Het album eindigt prachtig met vioolspel in Glassland Shards, waarin onder andere grind, post-black en screamo samenkomen. Wat een episch einde!
Behalve al die experimenten blijft Wormrot nog altijd een grindcoreband. In veel tracks komen absurd snelle blastbeats, spastische uitspattingen van de gitarist en woede-explosies van de zanger voorbij, zoals in het tien seconden tellende Unrecognizable, het bijna dubbel zo lange Shattered Faith en het piepende en krakende Your Distopian Hell. Met The Darkest Burden begint de plaat al direct overtuigend en snel. Seizures zal net als Behind Closed Doors en When Talking Fails, Its Time For Violence een grote pit bewerkstelligen met zijn gave riffs. All Will Wither heeft wel iets van Napalm Deaths Evolved As One.
Hiss staat vol met interessante en verrassende elementen. Wormrot weet daarmee de aandacht van de luisteraar moeiteloos vast te houden. Het is dit soort releases waarop men grindcore verder ontwikkelt en waarmee liefhebbers van andere genres aangetrokken zullen worden. Een groot compliment aan de mannen uit Singapore voor dit eclectische album vol met memorabele, experimentele en intense muziek!
Tracklist
1. The Darkest Burden
2. Broken Maze
3. Behind Closed Doors
4. When Talking Fails, Its Time For Violence
5. Your Dystopian Hell
6. Unrecognizable
7. Hatred Transcending
8. Doomsayer
9. Pale Moonlight
10. Seizures
11. Voiceless Choir
12. Grieve
13. Sea Of Disease
14. Noxious Cloud
15. Shattered Faith
16. Desolate Landscapes
17. Spiral Eyes
18. Vicious Circle
19. Weeping Willow
20. All Will Wither
21. Glass Shards
