In mijn hernieuwde ontdekkingstocht door het oeuvre van de Belgische producer, componist en multi-instrumentalist Olmo Lipani die alleen al onder zijn pseudoniem Dh een ware karrenvracht aan materiaal heeft uitgebracht is het onlangs verschenen Decadanse een schijfje waar ik wel benieuwd naar ben. De kwaliteit van het werk dat deze beste man uitbrengt, is meestal dik in orde, of het nu black metal, ambient of doom betreft. Wat opvalt aan dit album is dat het is uitgebracht door het kwaliteitslabel Les Acteurs de l'Ombre Productions. De plaat bestaat uit twee lange composities, die de twintigminutengrens makkelijk overschrijden. Wat heeft Dh ditmaal voor ons in petto?
Een wilde en behoorlijk boeiende rit, zo blijkt al uit de openingstrack The Devils Science, die boordevol ideen zit. Het nummer gaat alle kanten op, maar blijft een zekere (weliswaar losse) coherentie behouden die ervoor zorgt dat het geheel niet desintegreert. De track begint met een lange aanloop van logge, duidelijk op industrial genspireerde riffs met elektronische beats (een soort oude Godflesh meets Aborym, maar dan in slow motion gespeeld). Het is niet direct heel spannend en de eerste minuten blijven nogal minimalistisch, want de combinatie van horrorachtige pianodeuntjes met industrialklanken werkt op papier goed, maar wat minder in de uitvoering. Na een minuut of zes komt er wat meer leven in het nummer middels de diepe grunts van Dh, die zich als altijd vol overtuigingskracht van zijn vocale diensten kwijt.
Een plotselinge, maniakale versnelling zorgt voor een soort Cradle Of Filth meets Mysticum-vibe en vanaf dan is het nummer echt los. Het is niet moeilijk om visioenen te krijgen van ontspoorde, Frankenstein-achtige experimenten van maniakaal lachende, doorgeslagen wetenschappers bij het beluisteren van de bruisende en extravagante cocktail van industrial beats, chaotische pianoklanken, snuivende en grommende blackmetalvocalen (en met urgentie voorgedragen, Franstalig gefulmineer) en dreinende basaanslagen.
I Am The Dead is volgens een soortgelijk patroon opgebouwd. Ook dit nummer begint ingetogen, met logge gitaaraanslagen en veel nadruk op de veelzijdige zang van Dh (die varieert van semi-clean gelamenteer tot machtige, langgerekte suicidal screams). En wederom volgt hier na een redelijk lange aanloop een heerlijke ontsporing in de vorm van ratelende industrialbeats, kolkende riffs en doorgeslagen pianoklanken, die gezamenlijk een weldadige cocktail van industrile blackmetalwaanzin opleveren.
Decadanse is vooral een aanrader voor de liefhebbers van Mysticum, Blacklodge en dergelijke groepen. De industrile beats zullen de liefhebbers van meer traditionele doom en black metal wellicht afschrikken. Hoewel het album zeker geen makkelijk te behappen schijfje is, is de achtbaanrit die Dh ons hier voorschotelt bijzonder meeslepend. Knap hoe we weer een andere kant van deze creatieveling te horen krijgen! En voor wie er geen genoeg van kan krijgen: inmiddels is in de vorm van Averses alweer een nieuw album uit. Ik geef het voor nu maar even op om de output bij te benen, want met deze plaat ben ik zeker nog wel een tijd zoet.
Tracklist:
1. The Devil's Science
2. I Am The Dead
