De Romeinse geschiedenis is er een die zich uitstekend leent voor allerlei grootse vertellingen. Hero�ek, bedrog, achterdocht, moord, seks en wraak zijn slechts enkele van de smeu�ge thema�s die in de vele verhalen over het Romeinse rijk terug te vinden zijn. Die geschiedenis vormt al sinds Romulus (2009) een onuitputtelijke bron van inspiratie voor de mannen van Ex Deo. De bombastische, zwaar aangezette death metal met orkestrale elementen past perfect bij de thematiek die het gezelschap rondom frontman en hoofdbulderaar Maurizio Iacono (Kataklysm) al sinds jaar en dag produceert. Met drie uitstekende albums op zak is Iacono met Ex Deo zijn hoofdband Kataklysm inmiddels voorbijgestreefd qua kwaliteit.

The Thirteen Years Of Nero � de vierde langspeler van de band � richt zich, zoals de titel al doet vermoeden, op de periode rondom keizer Nero, de vijfde Romeinse keizer, die van 13 oktober 54 tot 9 juni 68 over het Romeinse Rijk heerste. Volgens de overlevering kwam Nero aan de macht door de vergiftiging van keizer Claudius. Zijn regeerperiode stond steeds meer in het teken van drank, perversiteiten, wreedheden tegen christenen (zo zou hij bijvoorbeeld gevangen christenen in teer hebben laten dopen en in brand laten steken, om ze als verlichting te laten dienen tijdens zijn feesten) en het ombrengen van politieke tegenstanders. Uiteindelijk zette de Senaat Nero af en dreef Nero een dolk in zijn eigen keel, het Rijk bankroet en in totale chaos achterlatend.

Ex Deo verpakt deze geschiedenis in een collectie songs die overwegend in midtempo worden gebracht. De nadruk ligt op groovend gitaarwerk en weelderige orkestratie, die net als op voorganger The Immortal Wars (2017) overigens wordt verzorgd door Clemens Wijers (Carach Angren). Hij kwijt zich uitstekend van zijn taak, want de muziek van Ex Deo krijgt er een zeer professioneel en filmisch karakter door. Op de beste momenten van de band komen de stoere, machtige riffs, de sfeervolle orkestratie en het triomfantelijke trompetgeschal samen in een groots, episch en heersend geheel.

Toch weet The Thirteen Years Of Nero minder te beklijven dan zijn voorgangers. Ondanks de sterke orkestrale elementen is de rest van de muziek namelijk tamelijk eenvormig. Noem het gerust zelfs af en toe saai. Het gitaarwerk doet wat gemakzuchtig aan. Net als bij Kataklysm grossieren gitaristen St�phane Barbe en J-F Dagenais in log groovende riffs met opmerkelijk weinig ruimte voor melodieuze leads, een vlammende solo of een andere kers op de taart. De tracks marcheren daarnaast allemaal in hetzelfde tempo voort, waardoor ze redelijk inwisselbaar blijken. Positieve uitzonderingen zijn het meeslepende Boudicca (Queen Of The Iceni), dat wordt verfraaid met een sterke vocale gastbijdrage van Brittney Slayes (Unleash The Archers), en het wat ori�ntaals aandoende The Fiddle & The Fire, dat kan bogen op een machtig en sterk refrein.

Een ander euvel waar Iacono en consorten regelmatig tegenaan lopen, is de productie van het album. Die is ditmaal in eigen beheer verzorgd door gitarist Dagenais, terwijl de band voor voorganger The Immortal Wars nog topproductent Jens Bogren inschakelde. Een slechte keuze, want de sound op The Thirteen Years Of Nero is � net als bij de laatste Kataklysm-albums overigens - zo ontzettend volgepropt en eenvormig dat de muziek ontdaan is van alle dynamiek. De verschillen met de vorige langspeler zijn immens. The Thirteen Years Of Nero is geen slecht album, maar lost uiteindelijk zijn potentieel niet helemaal in.

Tracklist:
1. The Fall Of Claudius
2. Imperator
3. The Head Of The Snake
4. Boudicca (Queen Of The Iceni)
5. Britannia: The 9th At Camulodonum
6. Trial Of The Gods (Intermezzo)
7. The Fiddle & The Fire
8. Son Of The Deified
9. What Artist Dies In Me�
10. The Revolt Of Galba