Agonia Records is een label dat normaal gesproken vooral bekendstaat om de kwalitatief hoogstaande, maar traditioneel ingestelde blackmetalbands die er onderdak hebben gevonden. Armagedda, Forgotten Tomb, Ragnarok, Svartsyn, Temple Of Baal, Urgehal en Thunderbolt behoren tot de bekendere namen waarvan het label in het verleden muziek heeft uitgebracht. Toch vinden ook avontuurlijker ingestelde bands er sporadisch onderdak. Zo bracht het label in het verleden het ronduit bizarre werk van Angst Skvadron uit, een bezwerend, psychedelisch allegaartje dat destijds weinig aandacht heeft gekregen, maar desondanks de moeite van het opsporen waard is.

Met het tekenen van Hail Spirit Noir haalt Agonia Records een nieuw stel ontdekkingsreizigers binnen. Deze band is namelijk bijzonder avontuurlijk qua karakter. Hail Spirit Noir combineert bedwelmende psychedelica met een expansieve aanpak waarin veel ruimte is voor innovatieve en progressieve invloeden. Het eindresultaat klinkt alsof Oranssi Pazuzu en Arcturus samen aan het jammen zijn geslagen met als doel de progressieve elementen van Enslaved te combineren met symfonische rock uit de seventies. De combinatie is even bizar als verrukkelijk.

Het kost slechts tien seconden van opener Darwinian Beasts om te beseffen dat Hail Spirit Noir geen alledaagse kost produceert. Zweverige sci-fi-synthlijnen borrelen bibberend omhoog uit de peilloze diepten in een loom, psychedelisch ritme, totdat het intro overgaat in de bonkige ritmes van Incense Swirls, dat Nachtmystium-invloeden (denk aan het Black Meddle-tweeluik) combineert met dromerige en bijzondere cleane vocalen, die zelfs herinneren aan de lieflijke, symfonische rock uit vervlogen tijden (Yes, The Flower Kings, Kaipa). Het contrast werkt wonderwel.

De cleane zang roept eveneens herinneringen op aan het werk van ICS Vortex (Arcturus, Borknagar), maar is wel wat minder theatraal en wat plechtiger van karakter. Slechts in het heerlijk kabbelende en meanderende, met psychedelische keyboardpartijen gelardeerde Alien Lip Reading (de songtitels zijn even avontuurlijk als de geestverruimende muziek) horen we een enkele, uitgerekte scream die herinnert aan de blackmetalroots van de band. In het geweldige Crossroads horen we gastvocalen van Lars Are Nedland (Borknagar, Solefald). Invloeden van Borknagar en Vintersorg zijn niet ver weg in deze track, niet alleen in de zang, maar ook in het instrumentale gedeelte.

Eden In Reverse is in alle opzichten een avontuurlijk album. Wie er behoefte aan heeft, kan zich niet alleen verliezen in de dromerige muziek, maar ook in de conceptuele inhoud. Het album herschrijft het klassieke, Bijbelse verhaal over Eden vanuit een Darwinistisch perspectief. Hoewel de muziek een hoge mate van eigenzinnigheid heeft, valt het album ook als �beschaafd� te karakteriseren. Eden In Reverse is geen agressief of intens album, maar is ondanks de hallucinante en psychedelische caleidoscoop aan invloeden verrassend makkelijk te verteren. Hoewel de band met name in de twee uitgesponnen, afsluitende tracks The First Ape On New Earth en Automata 1980 af en toe een versnelling hoger schakelt naar een stuwend ritme, blijft Hail Spirit Noir altijd de controle houden. De muziek schuurt en beukt daardoor wel wat minder dan die van soortgenoten Oranssi Pazuzu.

Eden In Reverse is een eigenzinnig, diepzinnig en kunstig werkstuk geworden, dat ondanks de relatief korte speelduur van twee�nveertig minuten bijzonder rijk is aan idee�n. Liefhebbers van progressieve, maar goed in het gehoor liggende muziek, die niet vies zijn van een weldadige portie warmbloedige keyboardpartijen, zullen smullen van de eclectische pastiche die Hail Spirit Noir ons hier voorschotelt.

Tracklist:
1. Darwinian Beasts
2. Incense Swirls
3. Alien Lip Reading
4. Crossroads
5. The Devil's Blind Spot
6. The First Ape On New Earth
7. Automata 1980