My Own Grave is al een tijd geleden uitgebracht en vinden we terug halverwege de tracklist. Het nummer klinkt verrassend fris, melodieus en brutaal tegelijk. Het tempo ligt lekker hoog en de ritmesectie klinkt bekend en oerdegelijk. De jankende gitaren in combinatie met de strakke powerchords laten niets te raden over: dit is As I Lay Dying op zijn best. Volledig in diezelfde stijl knallen Blinded en Shaped By Fire uit de boxen, nadat Burn To Emerge als intro het album opent. De melodielijnen beklijven als de beste en de refreinen zijn door de veelal cleane zang eenvoudig en snel mee te brullen. De ruige breaks zijn voer voor de liefhebbers van headbangen en moshen. Deze formule gaat op voor alle tracks.
Torn Between en The Wreckage vallen op door een toegankelijker en ingetogener karakter. De tekstuele lading staat daarbij meer op de voorgrond. Tim Lambesis weet overduidelijk wel raad met die ruimte. Gatekeeper is daar met zijn hoge beukgehalte tactisch tussen geplaatst. Het nummer doet op veel fronten zelfs denken aan de no-nonsense aanpak van Lamb Of God. Wat verder opvalt is het pakkende gitaarriedeltje aan het begin van Take What's Left, dat verdacht veel lijkt op de gitaarlijn van The Sound Of Truth (2007). De melodische, kenmerkende gitaarriffs zijn wederom een krachtig wapen van As I Lay Dying. My Own Grave en Redefined laten horen waarom de Amerikanen zo'n grote en trouwe schare fans bezitten. Het zijn twee van de tien meer dan degelijke nummers die Shaped By Fire voor ons in petto heeft.
Na regen komt zonneschijn. As I Lay Dying is terug van weggeweest en zet met dit nieuwe album een solide statement neer. De band wijkt niet af van zijn oorspronkelijke stijl en weet tegelijkertijd toch te bekoren met kwalitatief goede nummers, die voldoende bagage bezitten om niet snel te vervelen. Gewoon puik werk. Welkom terug mannen.
Tracklist:
1. Burn To Emerge
2. Blinded
3. Shaped By Fire
4. Undertow
5. Town Between
6. Gatekeeper
7. The Wreckage
8. My Own Grave
9. Take What's Left
10. Redefined
11. Only After We've Fallen
12. The Toll It Takes